آبله میمون چیست ؟

آبله میمون که این روزها زیاد در مورد آن می شنوید، اولین بار در سال ۱۹۵۸ کشف شد، درست زمانی که بیماری شبه آبله در میمون هایی مشاهده شد که برای تحقیق و مطالعه نگه داری می شدند و به همین خاطر آن را آبله میمون نام گذاری کردند. اولین مورد انسانی آبله میمون در سال ۱۹۷۰ در جمهوری دموکراتیک کنگو و بعد از آن در سایر کشورهای آفریقای مرکزی و غربی گزارش شد.
​

آبله میمون بیماری نادر ویروسی و مسری است.

این بیماری نادر ویروسی و مسری است که در اثر آلودگی با ویروس مانکی پاکس (Monkeypox) یا آبله میمونی ایجاد می شود. این ویروس از خانواده اورتوپاکس (Orthopox virus) می باشد که شامل ویروس آبله و آبله گاوی نیز می شود. ابتلا به این ویروس عمدتا خارج از آفریقا و در افرادی که سفرهای بین المللی یا واردات حیوانات انجام می داند، اتفاق افتاده است و بیشترین میزان ابتلا در کشورهایی مانند ایالات متحده، سنگاپور، رژیم اشغال گر قدس و بریتانیا بوده است.
طی سال های گذشته موارد ابتلای بسیار کمی  در دنیا تشخیص داده شد، اما هم اکنون کشورهایی مانند بلژیک، آلمان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، سوئد، پرتغال، انگلیس، کانادا و آمریکا از موارد ابتلا به این بیماری گزارش داده اند و بعد از شناسایی بیش از صد مورد ابتلا به آبله میمون در اروپا، جلسه ای در سازمان بهداشت جهانی برگزار شد.

منبع اصلی بروز این بیماری هم چنان ناشناخته باقی است و به نظر می رسد جوندگان آفریقایی و میمون ها می توانند در انتقال ویروس و آلوده کردن انسان ها نقش داشته باشند. این بیماری در موارد شدید که معمولا در کودکان هم رخ می دهد، به میزان آلودگی اولیه و شرایط جسمانی کودک بستگی دارد و اگر فردی مبتلا به بیماری های ضعف سیستم ایمنی باشد، ممکن است درجات شدیدتری از بیماری را تجربه کند. میزان مرگ و میر ناشی از این بیماری در حدود سه تا شش درصد می باشد.
​

منبع اصلی بروز آبله میمون هم چنان ناشناخته باقی مانده است.

​
علائم آبله میمون​

در انسان علائم آبله میمون مشابه علائم آبله است اما خفیف تر از علائم آن است. عفونت این بیماری معمولا با علائمی مانند تب، سردرد، درد عضلانی، کمردرد، لرز یا خستگی شروع می شود.
به دنبال آن راش چند روز بعد ظاهر می شود که ممکن است روی صورت، کشاله ران یا دست ها شروع شود و سپس به بقیه بدن گسترش یابد.
دوره کمون یعنی از زمان ابتلا به عفونت تا بروز علائم معمولا ۶ تا ۱۳ روز است اما می تواند بین ۵ تا ۲۱ روز باشد. این بیماری ۲ تا ۴ هفته طول می کشد.
تفاوت اصلی بین علائم آبله و آبله میمون در این است که آبله میمون باعث تورم غدد لنفاوی (لنفادنوپاتی) می شود در حالی که آبله اینطور نیست.
​

در انسان علائم آبله میمون مشابه علائم آبله است اما خفیف تر از علائم آبله است.

​
آبله میمونی چگونه مشخص می‌شود؟​

طبق تحقیقات متخصص اپیدمیولوژی دقیق‌ترین و بهترین روش برای تشخیص این بیماری تهیه نمونه از تاول‌های پوستی است. این نوع آزمایش باید توسط پرسنل تخصصی و از طریق انجام تست PCR در آزمایشگاه انجام شود و ایمنی افراد به طور کامل رعایت شود. به این صورت که از سطح ضایعه نمونه برداشته می‌شود و آزمایش ویروس شناسی برای تشخیص آبله انجام می‌شود.
این ویروس برخلاف کرونا تشخیص اختصاصی چندانی ندارد؛ چرا که تست‌های مبتنی بر آنتی ژن و آنتی بادی برای تشخیص این ویروس کارساز نیست. بنابراین نمی‌توان از طریق نمونه خون راهی برای شناسایی این بیماری پیدا کرد.
​

راه های انتقال آبله میمون​

این بیماری زمانی منتقل می شود که شما از طریق انسان ها، حیوانات یا وسایل آلوده، با ویروس تماس داشته باشید که در چنین شرایطی، ویروس می تواند از راه منافذ باز موجود روی پوست، دستگاه تنفسی یا غشای مخاطی چشم ها، بینی و دهان وارد بدن شود. انتقال آبله میمون از حیوان به انسان نیز می تواند از طریق گزش یا خراشیدگی، به طور مستقیم و تماس با مایع ضایعات و یا غیر مستقیم و تماس با وسایلی مانند رختخواب و لحاف صورت بگیرد. توجه داشته باشید که این بیماری می تواند موش و خرگوش را نیز آلوده و درگیر کند.
​

آبله میمون زمانی منتقل می شود که شما از طریق انسان ها، حیوانات یا وسایل آلوده، با ویروس تماس داشته باشید.

​
پیشگیری از آبله میمون​

موارد ابتلاء به این بیماری در حالی رو به افزایش است که سازمان جهانی بهداشت اخیراً به دلیل شیوع این بیماری در سطح جهان «وضعیت اضطراری» اعلام کرده است. این بیماری به طور معمول بین دو تا چهار هفته طول می‌کشد؛ دوره پنهان بیماری پس از ابتلای افراد به ویروس بین پنج تا ۲۱ روز است.

متخصصان معتقدند که با رعایت شماری از نکات بهداشتی می‌توان خطر ابتلاء به بیماری آبله میمون را به میزان قابل توجهی کاهش داد. سرویس سلامت ملی بریتانیا و مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها در آمریکا اعلام کرد، شست‌وشوی مرتب دست‌ها با آب و صابون یا مایع ضدعفونی ، استفاده از تجهیزات ویژه حفاظتی هنگام پرستاری از افراد مبتلا به این بیماری، پرهیز از مصرف گوشت‌هایی که به خوبی پخته نشدند، فاصله‌گذاری با حیوانات وحشی و بیمار، پرهیز از لمس گوشت حیوانات وحشی، استفاده نکردن از وسایل افراد مشکوک به این بیماری و پرهیز از تماس نزدیک با افراد مبتلا به بیماری می‌تواند خطر ابتلاء را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
​

موارد ابتلاء به بیماری آبله میمون در حالی رو به افزایش است.

​
واکسن آبله میمون​

واکسن‌های موجود (انسانی) می‌توانند مؤثر باشند. این واکسن‌ها اگر مدت کوتاهی پس از در معرض قرارگیری به ویروس به افراد تزریق شوند حتی ممکن است از ابتلای افراد به بیماری جلوگیری کنند یا ظهور علائم آن جلوگیری کنند.
​

آیا آبله میمون کشنده است؟​

سازمان جهانی بهداشت در رابطه با میزان خطر این بیماری اظهار کرد خطر فعلی ابتلاء به این بیماری برای عموم مردم کم است، درصورتی‌که کارکنان بهداشتی بدون استفاده از تجهیزات حفاظت فردی مناسب برای جلوگیری از انتقال بیماری با یک مورد در تماس باشند در معرض ابتلاء به بیماری قرار می‌گیرند.
متخصصان معتقدند اگر این بیماری در میان گروه‌های آسیب‌پذیرتر شیوع پیدا کند، ممکن است تأثیر بیشتری بر سلامت آن‌ها داشته باشد، زیرا خطر ابتلاء به نوع شدید بیماری و مرگ‌ومیر در میان افراد دارای نقص ایمنی، مانند افراد مبتلا به HIV که تحت درمان هستند بیشتر است.
​

آیا کودکان می توانند به آبله میمون مبتلا شوند؟​

آبله میمون باعث تب و ضایعات پوستی می شود.
طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، کودکان ممکن است به آبله میمون مبتلا شوند که علائم آن شدیدتر از نوجوانان و بزرگسالان است.
این ویروس همچنین می تواند به جنین یا نوزاد «از طریق تولد و تماس فیزیکی اولیه» یعنی از مادر به جنین منتقل شود.
​

آبله میمون باعث تب و ضایعات پوستی می شود.

​
درمان آبله میمون چیست؟​

در حال حاضر، هیچ درمان خاصی برای این عفونت در دسترس نیست، اما شیوع آن قابل کنترل است.
واکسن آبله، سیدوفوویر، ST-246 و واکسینیا ایمونوگلوبولین(VIG) را می توان برای کنترل شیوع آبله میمون استفاده کرد.

به روز رسانی : ۲۷ مرداد ۱۴۰۱
منابع :
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲
۳.منبع شماره ۳

نوشته آبله میمون و راه های انتقال اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.