تست منیزیم خون
تست منیزیم
تست منیزیم میزان عنصر را در خون را اندازه گیری می کند. برای اینکه عضلات، اعصاب و قلب شما به درستی کار کند، بدن نیاز به منیزیم دارد. منیزیم در کنترل فشار خون، قند خون، ضربان قلب و حفظ استحکام استخوان موثر است.یک ماده معدنی ضروری برای بدن است و طبق گفته های موسسه ملی بهداشت (NIH)، در بیش از ۳۰۰ واکنش بیوشیمیایی بدن نقش دارد. منیزیم بیش از حد در بدن می تواند بر تمام این کارکردها تأثیر منفی بگذارد و باعث بروز عوارض جدی شود.
کاربرد منیزیم
علاوه بر آن، منیزیم در بسیاری از فعالیت های فیزیولوژیکی از جمله تولید انرژی، تولید اسید نوکلئیک و پروتئین، انتقال یون ها و انتقالات سلولی نقش دارد.
بدن انسان بالغ، حاوی حدود ۲۵ گرم منیزیم است. حدود ۵۰ تا ۶۰٪ از کل منیزیم بدن در اسکلت یافت می شود و مابقی در بافت نرم و ماهیچه ها یافت می شود. میزان منیزیوم خون کمتر از ۱٪ کل منیزیم بدن است.
منیزیم در بسیاری از غذاها یافت می شود. منابع غنی منیزیم شامل سبزیجات، آجیل، دانه و لوبیا هستند. علاوه بر آن، آب شیر ممکن است حاوی منیزیم باشد.
مصرف ناکافی منیزیم در رژیم غذایی و یا افزایش منیزیم در خون با افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، پوکی استخوان و اختلالات متابولیک از جمله سندرم متابولیک، فشار خون بالا و دیابت نوع ۲ همراه است. مطالعات اولیه نشان داده اند که منیزیم حساسیت به انسولین را در افراد در معرض خطر دیابت نوع ۲ بهبود می بخشد.
کابرد تست منیزیم
تست منیزیم در آزمایشات معمولی و چک آپ خون ممکن است انجام نشود، بنابراین باید دلیلی وجود داشته باشد تا سطح منیزیم شما مورد بررسی و آزمایش قرار گیرد. سطح غیر طبیعی منیزیم بیشتر مربوط به بیماری هایی است که باعث اختلال در میزان یا دفع بیش از حد منیزیم توسط کلیه ها یا مشکلات جذب روده ها می شوند.
از آنجا که پایین آمدن سطح منیزیم خون، به مرور زمان، می تواند باعث کاهش مداوم سطح کلسیم و پتاسیم شود، ممکن است تست منیزیم برای تشخیص مشکلات مربوط به کلسیم، پتاسیم، فسفر و یا هورمون پاراتیروئید صورت گیرد.
در برخی موارد سطح منیزیم برای کنترل پاسخ به مکمل های منیزیم خوراکی یا داخل وریدی (IV) بطور مرتب اندازه گیری می شود.
در مبتلایان به اختلال کلیوی یا دیابت کنترل نشده برای کمک به عملکرد کلیه و کنترل سطح منیزیم، آزمایش منیزیم به صورت دوره ای به همراه آزمایش عملکرد کلیه مانند BUN و کراتینین انجام می گیرد.
برای اینکه عضلات، اعصاب و قلب شما به درستی کار کند، بدن نیاز به منیزیم دارد.
شرایط تست منیزیم
برای انجام این آزمایش نیازی نیست ناشتا باشید یا شرایط خاصی را رعایت کنید. خونگیری از ورید بازویی گرفته خواهد شد. اگر داروی خاصی مصرف می‌کنید، حتما قبل از آزمایش با پزشک راجع به آن صحبت کنید.
تست‌های مرتبط با آزمایش منیزیم
در بیشتر موارد برای انجام و نتیجه گرفتن از آزمایش منیزیم لزومی برای انجام دیگر تست‌ها وجود ندارد. اما چون عناصر دیگری همچون فسفر و کلسیم سطوحشان با سطح نرمال و یا غیرطبیعی منیزیم در ارتباط است و سبب ثبات بارالکتریکی درون سلولی می‌شوند، پس به لحاظ مقدار سرمی لازم است چند آزمایش مرتبط با آن نیز انجام بگیرد.
آزمایشات زیر تست‌های مرتبط با آزمایش منیزیم شناخته می‌شوند:
– آزمایش Zink. این تست به بررسی سطح ماده معدنی روی در بدن می‌پردازد.
– آزمایش Calsium. این تست سطح کلسیم در بدن را اندازه‌گیری می‌کند.
– آزمایش Phosphoruse. این آزمایش سطح فسفر را مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
علائم کاهش منیزیم
کاهش منیزیم موجب افزایش تحریک پذیری قلب می‌شود و آریتمی های قلبی را تشدید می نماید. در واقع مطالعات متعدد همبستگی بین کمبود منیزیم و تغییرات هموستاز کلسیم، پتاسیم و فسفات را نشان داده است، که با اختلالات قلبی مانند آریتمی های بطنی غیر قابل درمان، افزایش حساسیت به دیگوکسین، اسپاسم عروق کرونر و مرگ ناگهانی همراه است.
کمبود منیزیم در بیماران مبتلا به سوء تغذیه اتفاق می‌افتد. توکسمی حاملگی هم با کاهش منیزیم مرتبط می باشد (توکسمی به تمامی حالاتی گفته می شود که خون حاوی مواد سمی تولید شده چه به وسیله میکرو ارگانیسم ها مانند باکتری ها و یا ویروس ها و چه به وسیله بدن می باشد. توکسمی حاملگی حالت پاتولوژیک خاصی است که در نیمه دوم حاملگی می تواند اتفاق بیفتد و خود را با نشانه‌های اکلامپسی و پره اکلامپسی تظاهر می نماید).
نشانه های کاهش منیزیم بیشتر اختلالات عصبی – عضلانی (نوروماسکولار) هستند مانند خستگی، تحریک پذیری، تغییرات الکتروکاردیوگرافی، دلیریوم و تشنج.
علت کاهش سطح منیزیم
سوء جذب
شیردهی
کم کاری تیروئید
اعتیاد به الکل (الکلیسم)
بیماری مزمن کلیوی
پانکراتیت حاد
آلدوسترونیسم
تغذیه طولانی مدت وریدی
و اسیدوز دیابتی اتفاق می افتد.
برای انجام این آزمایش نیازی نیست ناشتا باشید یا شرایط خاصی را رعایت کنید.
علائم افزایش منیزیم
افزایش سطح منیزیم به طور عمده با خوردن آنتی اسیدهای حاوی منیزیم در ارتباط است. از آنجا که بیشتر منیزیم سرم به وسیله کلیه ها ترشح می شود در بیماری‌های مزمن کلیوی سطوح منیزیم بالا می‌رود. در واقع شرایطی که با فیلتراسیون گلومرولی تداخل دارند منجر به احتباس منیزیم و در نتیجه افزایش غلظت سرمی آن می شود.
نشانه های افزایش منیزیم عبارتند از: لتارژی (احساس خستگی و کمبود انرژی و انگیزه جسمی و روانی)، تهوع، استفراغ و اختلال تکلم.
مسمومیت منیزیم ممکن است منجر به افسردگی، ایست قلبی و ایست تنفسی شود.
داروهایی که موجب افزایش سطوح منیزیم می شوند عبارتند از آنتی اسیدها، مسهل ها، داروهای حاوی کلسیم، لیتیوم، دیورتیک ها، آمینو گلیکوزید و آمینو گلوکوزاید، آنتی‌بیوتیک‌ها.
علت افزایش سطح منیزیم
نارسایی حاد و مزمن کلیوی
دیابت کنترل نشده
بیماری آدیسون
پرکاری تیروئید
مصرف آنتی اسیدها
و یا مصرف نمک های حاوی منیزیم می‌باشد.
تست منیزیم چه بیماری‌هایی را نشان می‌دهد؟
نرمال نبودن سطح منیزیم می‌تواند نشان‌دهنده بروز بیماری‌های زیر باشد:
بیماری آدیسون
بیماری آدیسون به معنای بروز نارسایی در غدد فوق کلیوی است. این بیماری شیوع بالایی ندارد. وقتی غدد فوق کلیوی هورمون‌های آلدوسترون و کورتیزول را بیش از حد ترشح می‌کنند، این بیماری بروز خواهد کرد. این بیماری معمولا در آزمایش خون با افزایش منیزیم خود را نشان می‌دهد. این بیماری در تمام رده‌های سنی بروز می‌کند و محدودیت سنی ندارد. از آنجا که ادیسون، بیماری خطرناک بشمار می‌رود حتما باید بیمار تحت درمان قرار گیرد.
نارسایی کلیوی(یاتروژنیک)
در این بیماری کلیه عملکرد طبیعی خود را از دست داده و نمی‌تواند مواد زائد را از بدن دفع کند. در این حالت تعادل آب بدن و الکترولیت‌ها از بین می‌رود.
الکلیسم
کسی که بصورت کنترل نشده و افراطی مصرف مشروبات الکلی دارد مبتلا به الکلیسم است.
سپسیس
سپسیس اختلال ناشی از واکنش‌های شدید سیستم ایمنی در مقابل عفونت‌ها است. این بیماری به تدریج تمام بدن بیمار را فرا می‌گیرد. این بیماری خونرسانی به اندام‌ها را کند می‌کند و در موارد شدید منجر به مرگ بیمار خواهد شد.
کمبود منیزیم در بیماران مبتلا به سوء تغذیه اتفاق می‌افتد.
میزان مصرف منیزیم
منیزیم یکی از هفت ماده معدنی ضروری برای بدن می باشد. مقدار روزانه توصیه شده (RDA) برای مصرف منیزیم به سن و جنس بستگی دارد. موسسه ملی سلامت (NIH) مصرف منیزیم را به صورت زیرتوصیه می کند:
۱ تا ۳ سالگی: ۸۰ میلی گرم در روز
۴ تا ۸ سال: ۱۳۰ میلی گرم در روز
۹ تا ۱۳ سال: ۲۴۰ میلی گرم در روز
از سن ۱۴ سال، میزان مصرف مورد نیاز برای زنان و مردان متفاوت است.
مردان ۱۴ تا ۱۸ سال: ۴۱۰ میلی گرم در روز
مردان ۱۹ ساله و بالاتر: ۴۰۰ تا ۴۲۰ میلی گرم در روز
زنان سن ۱۴ تا ۱۸ سال: ۳۶۰ میلی گرم در روز
زنان سن ۱۹ سال و بالاتر: ۳۱۰ تا ۳۲۰ میلی گرم در روز
دوران بارداری: ۳۵۰ تا ۴۰۰ میلی گرم در روز
دوران شیردهی: ۳۱۰ تا ۳۶۰ میلی گرم در روز
به روزرسانی : ۲ اسفند ۱۴۰۰
منابع :
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲
