آپاندیس چیست؟

آپاندیس زائده کوچکی است که به روده متصل شده است و در سمت راست پایین شکم قرار دارد. از آن جا که مجرای آپاندیس کوچک است ممکن است به‌خوبی تخلیه نشود؛ لذا انسداد ایجاد شده در آن باعث تکثیر باکتری‌ها در داخل آپاندیس شده که این می‌تواند منجر به تشکیل چرک و تورم و فشار دردناک در شکم شما شود.
این اندام توخالی، در نوک سکوم و معمولاً در ربع تحتانی سمت راست شکم قرار دارد. بااین‌حال، بسته به اینکه مشکلات رشدی غیرطبیعی از جمله چرخش ناقص روده یا هر شرایط خاص دیگری مانند بارداری یا جراحی‌های قبلی شکم وجود داشته باشد، می‌تواند تقریباً در هر ناحیه از شکم قرار گیرد؛ بنابراین آپاندیس تمامی افراد در یک محل قرار ندارد و گاهی اوقات می‌تواند در پشت روده بزرگ، پشت کبد یا در لگن قرار داشته باشد.

آپاندیسیت چیست؟

آپاندیسیت، التهاب و عفونت آپاندیس ورمی فرم است که معمولاً به‌صورت حاد و در عرض ۲۴ ساعت و یا حتی به‌عنوان یک بیماری مزمن نیز ظاهر می‌شود. به طور کلاسیک، عود آپاندیس در ابتدا با درد شکمی عمومی یا ﭘﺮی اﻣﺒﻠﯿﮑﺎل تظاهر پیدا می‌کند که بعداً در ربع تحتانی سمت راست شکم احساس می‌شود.
​

در بزرگسالان،آپاندیسیت، امری بسیار رایج است و در مردان بیشتر از زنان اتفاق می‌افتد (تقریباً دوبرابر)

آپاندیسیت در کودکان

آپاندیسیت در بزرگسالان امری بسیار رایج است و در مردان بیشتر از زنان اتفاق می‌افتد (تقریباً دوبرابر). اما برخی چنین تصور می‌کنند که این بیماری در کودکان اتفاق نمی‌افتد، درحالی‌که چنین نیست. اگر کودک شما دچار تب (۱۰۴ درجه فارنهایت) یا درد شکمی شدید شد و این درد به سمت راست پایین شکم حرکت کرد، فوراً به پزشک مراجعه کنید زیرا ممکن است به معنای پارگی آپاندیس باشد.

آپاندیسیت در بارداری

آپاندیسیت یکی از شایع‌ترین دلایل نیاز به جراحی در دوران بارداری است و تشخیص و تفکیک آن از علائم و تغییرات جسمی در بارداری قدری مشکل است که این امر در سه ماه سوم بارداری دشوارتر هم می‌شود. پس به هنگام تب، اسهال، تهوع، استفراغ، بی‌اشتهایی، خونریزی واژینال و یا احساس درد در ربع پایین سمت راست شکم (که شایع‌ترین علامت آپاندیسیت است) حتما موضوع را با پزشک زنان خود در میان بگذارید.

علائم

علائم ابتلا به آپاندیسیت شامل موارد زیر هستند:

وجود درد های آپاندیس در ناحیه پایین سمت راست شکم
بی اشتهایی
حالت تهوع
استفراغ
اسهال
یبوست
عدم امکان خارج کردن گاز از روده
ورم شکم
تب محدود
احساس راحتی پس از مدفوع کردن

درد آپاندیس ممکن است از یک گرفتگی ملایم در ناحیه شکم آغاز شود. این درد اغلب افزایش پیدا می‌کند و با گذشت زمان شدید می‌شود. در این حالت فرد الزاماً متوجه ایجاد تغییر در عادت عملکرد روده خود نمی‌شود. به هر حال، گاهی اوقات آپاندیسیت می‌تواند بر عملکرد دفع ادرار تاثیر داشته باشد.

اگر شما با حساس شدن ناحیه سمت راست شکم خود همراه با سایر علائم مطرح شده بالا روبرو شدید، با پزشک در این رابطه صحبت کنید. التهاب می‌تواند به سرعت تبدیل به یک مشکل اورژانسی شود. پاره شدن آپاندیس به ندرت در ۲۴ ساعت اول مشاهده این علائم اتفاق می‌افتد. به هر حال، تا ۸۰ درصد افرادی که دارای این علائم هستند، در طول ۴۸ ساعت با ترکیدن آپاندیس مواجه خواهند شد. پاره شدن یا سوراخ شدن آپاندیس می‌تواند مرگبار باشد. در این حالت خطر مرگ در نوزادان و افراد سالمند بیشتر است.
​

علت آپاندیسیت معمولاً به دلیل تجمع مواد مدفوع در ناحیه مورد نظر ایجاد می‌شود.

علائم ترکیدن آپاندیس چیست؟

همیشه آپاندیسیت منجر به ترکیدن آن نمی‌شود اما هر چه دیرتر به پزشک مراجعه شود احتمال خطر و ترکیدن افزایش پیدا می‌کند.

با بروز نشانه‌های زیر هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید:

۱. درد معده شدید که قبلا سابقه نداشته

آپاندیسیت معمولا همراه با درد شدید در قسمت ناف به سمت راست آغاز می‌شود. التهاب آپاندیس می‌تواند با درد هنگام قدم برداشتن، سرفه و حرکات تند ماشبن همراه شود.

۲. تب و لرز

به طور کل تب به معنای وجود التهاب در بدن است. اگر این تب همراه با درد معده همراه شود احتمال آپاندیسیت افزایش می‌یابد.

۳. تکرر ادرار

به دلیل اینکه در بعضی افراد آپاندیس به پایین بدن و مثانه نزدیک است، در صورت التهاب آپاندیس و فشار به مثانه، می تواند باعث تکرر ادرار شود که در صورت همراه شدن با علائم دیگر ممکن است نشانه آپاندیسیت باشد.

۴. حالت تهوع و بی اشتهایی

این علائم می تواند دلایل بسیاری بیماری ها از جمله وجود باکتری در معده باشد. اما گاهی التهاب آپاندیس روی دستگاه گوارش تاثیر می‌گذارد و منجر به حالت تهوع و استفراغ و بی اشتهایی می‌شود که باید حتما به پزشک مراجعه شود.

علت

دانشمندان تصور می‌کنند شرایطی که باعث ابتلا به این مشکل می‌شود مربوط به ایجاد گرفتگی و انسداد در آپاندیس فرد است. این انسداد می‌تواند جزئی یا کامل باشد. گرفتگی کامل ایجاد شده در این حالت نیازمند انجام عمل آپاندیس به صورت اورژانسی است. علت آپاندیسیت معمولاً به دلیل تجمع مواد مدفوع در ناحیه مورد نظر ایجاد می‌شود. این مشکل می‌تواند در نتیجه عوامل زیر نیز مشاهده شود:

بزرگ شدن غدد لنفاوی
پیچ خوردن
ایجاد آسیب
تشکیل تومور

هنگامی که آپاندیس دچار انسداد می‌شود، باکتری‌ها می‌توانند داخل آن تکثیر گردند. این تکثیر باعث ایجاد چرک در محل می‌شود. در این حالت افزایش فشار  می‌تواند دردناک باشد و رگ‌های خونی موجود در محل را تحت فشار قرار دهد. کمبود جریان خون به آپاندیس می‌تواند باعث ابتلای فرد به قانقاریا شود. در صورتی که اپاندیس پاره شود، مواد فاسد شده می‌توانند ناحیه شکم را پر کنند و این مشکل نیاز به درمان به صورت اورژانسی دارد.

پریتونیت فقط یکی از خطرات ترکیدن آپاندیس می باشد. این مشکل نشان دهنده التهاب بافتی است که دیواره شکم را می‌سازد. سایر اندام‌ها نیز می‌تواند پس از پاره شدن آپاندیس دچار التهاب شود. ناحیه‌های آسیب دیده در این حالت می‌تواند شامل روده، مثانه و ناحیه خم روده باشد. اگر آپاندیس آسیب دیده به جای پاره شدن سوراخ شود، این مشکل می‌تواند باعث ایجاد آبسه شود. به این ترتیب عفونت فقط محدود به یک ناحیه خواهد بود. با این وجود، آبسه هنوز می‌تواند برای سلامتی فرد خطرناک باشد.​

اگر علائم آپاندیسیت دارید ممکن است به آزمایش آپاندیس نیاز داشته باشید. شایع ترین علامت این بیماری درد در شکم است.

آزمایش آپاندیس برای چه مواردی مناسب است؟

آزمایش آپاندیس برای افرادی که علائم آپاندیسیت دارند استفاده می شود. این آزمایشات می توانند قبل از ایجاد عوارض جدی در تشخیص آپاندیسیت کمک کنند.

چرا به آزمایش آپاندیس نیاز دارم؟

اگر علائم آپاندیسیت دارید ممکن است به آزمایش آپاندیس نیاز داشته باشید. شایع ترین علامت این بیماری درد در شکم است. درد اغلب در قسمت بالایی شکم شما شروع می شود و به سمت پایین شکم شما تغییر می کند.

سایر علائم آپاندیسیت شامل موارد زیر است:

درد شکم که هنگام سرفه یا عطسه شدیدتر می شود
درد شکم که بعد از چند ساعت بدتر می شود
تهوع و استفراغ
اسهال یا یبوست
تب
از دست دادن اشتها
نفخ شکم

هنگام انجام آزمایش آپاندیس چه اتفاقی می افتد؟

آزمایش های آپاندیسیت معمولاً شامل معاینه بدنی شکم شما و یک یا چند مورد از موارد زیر است:

آزمایش خون

تست برای بررسی علائم عفونت. تعداد گلبولهای سفید خون بالا نشانه عفونت در بدن از جمله آپاندیسیت است، اما محدود به آن نیست. برای بررسی وضعیت گلبول های سفید خون و همچنین سایر فاکتورهای خونی از آزمایش CBC استفاده می شود.

آزمایش CBC یا شمارش کامل سلول های خونی، یک آزمایش بسیار رایج و کاربردی در آزمایشگاه های تشخیص طبی است که برای شمارش سلول های تشکیل دهنده خون یا همان شمارش WBC ها و RBC ها و پلاکت ها استفاده می شود. تعداد گلبول ‌های سفید معمولاً با عفونت افزایش می‌ یابد.

اما تعداد آن ‌ها در آپاندیسیت اولیه، قبل از شروع عفونت می‌ تواند عادی باشد. متأسفانه آپاندیسیت تنها وضعیتی نیست که موجب افزایش تعداد گلبول‌ های سفید خون می‌ شود. تقریباً هر گونه عفونت یا التهاب باعث شمارش غیر طبیعی گلبول‌ های سفید خون خواهد شد.
بنابراین برای تشخیص آپاندیسیت نباید تنها یک عدد بالای گلبول سفید ملاک قرار گیرد.

آزمایش ادرار

از تست ادرار در آزمایش آپاندیس برای رد عفونت ادراری استفاده می شود. آزمایش ادرار از تست های مهم و کلیدی جهت تشخیص بیماری های کلیوی و مجاری ادراری می باشد. بررسی ادرار به طور کلی در جهت تشخیص عفونت ادرار، خون در ادرار، وجود سلول های سرطانی و التهابی در ادرار، دفع پروتئین از ادرار، دفع املاح بدن از قبیل کلسیم و پتاسیم، از نظر دفع کریستال یا اجزاء مواد تشکیل دهنده سنگ های موجود در سیستم ادراری و وجود قارچ در ادرار می باشد.

آزمایش ادرار یک بررسی میکروسکوپی از نمونه‌ی ادرار است که در آن گلبول قرمز، گلبول‌های سفید و باکتری را در ادرار تشخیص می‌ دهند. ادرار غیر طبیعی معمولاً هم زمان با التهاب یا سنگ در کلیه‌ ها یا مثانه دیده می ‌شود. نمونه ادرار هم زمان با بروز آپاندیسیت نیز می‌ تواند غیر طبیعی باشد، زیرا آپاندیس در نزدیکی مثانه قرار دارد. اگر التهاب آپاندیسیت به اندازه کافی بزرگ باشد، می‌ تواند به حفره‌ رحم و مثانه پیشروی کرده و منجر به بروز ادرار غیر طبیعی شود.
با این حال اکثر بیماران مبتلا به آپاندیسیت دارای ادرار طبیعی هستند. محققان نشان دادند که یک پروتئین قابل تشخیص در ادرار می‌ تواند در نهایت به عنوان یک نشانگر زیست شناختی برای آپاندیسیت عمل کند.

آزمایش کشت ادرار (Urine Culture)

آزمایشی است که می تواند باکتری ها را در ادرار شما تشخیص دهد. در این آزمایش میکروب هایی که باعث عفونت دستگاه ادراری (UTI) می شوند ، شناسایی و مشخص می شوند. باکتری هایی که به طور معمول باعث عفونت دستگاه ادراری می شوند، می توانند از طریق حالب وارد مجاری ادراری شوند.
در محیط دستگاه ادراری شما ، این باکتری ها می توانند به سرعت رشد کرده و به یک عفونت تبدیل شوند. در حالت طبیعی نمونه ادرار افراد سالم بدون باکتری یا دارای مقادیر بسیار جزئی از باکتری می باشد.

آزمایش کشت ادرار می تواند میکروارگانیسم ها ، به طور معمول باکتری ها ، که باعث عفونت دستگاه ادراری می شوند را شناسایی کند. عفونت دستگاه ادراری در زنان نسبت به مردان شایع تر است. دلیل این امر این است که مجرای ادرار خانم ها کوتاه تر و بسیار به مقعد نزدیک است. بنابراین ، راه یافتن باکتری های روده به مجرای اداری خانم ها بسیار آسان تر است. باکتری ها می توانند در نواحی مانند مثانه ، مجرای ادرار و کلیه ها راه یافته و به یک عفونت تبدیل شوند.

مجاری ادراری شما شامل کلیه ها ، مثانه و لوله‌هایی است که ادرار را از بدن شما خارج می کنند (مجرای ادرار و حالب). عفونت معمولاً در مثانه یا مجرای ادراری (لوله ای که به پوست شما ختم می شود و ادرار را به بیرون از بدن شما هدایت می کند) شروع می شود.
اما این عفونت می تواند بر هر بخشی از این سیستم تأثیر بگذارد. اگر شما به عفونت مبتلا باشید ، ممکن است هنگام ادرار کردن احساس سوزش و ناراحتی نمایید.

​

آپاندکتومی به‌صورت جراحی باز و با استفاده از ایجاد یک برش شکمی به طول حدود ۲ تا ۴ اینچ (۵ تا ۱۰ سانتی‌متر) انجام می‌شود (لاپاراتومی).

روش‌های درمان آپاندیسیت

به طور معمول، درمان آپاندیسیت شامل جراحی برداشتن آپاندیس ملتهب است. البته برای درمان عفونت، قبل از جراحی ممکن است یک دوز آنتی‌بیوتیک برایتان تجویز شود.

جراحی برای برداشتن آپاندیس (آپاندکتومی)

آپاندکتومی به‌صورت جراحی باز و با استفاده از ایجاد یک برش شکمی به طول حدود ۲ تا ۴ اینچ (۵ تا ۱۰ سانتی‌متر) انجام می‌شود (لاپاراتومی). همچنین این جراحی را می‌توان از طریق ایجاد چند برش کوچک شکمی انجام داد (جراحی لاپاراسکوپی). در طول آپاندکتومی لاپاراسکوپی، جراح ابزارهای جراحی مخصوص و یک دوربین فیلم‌برداری را در شکم شما قرار می‌دهد تا آپاندیستان را خارج کند.

به‌طورکلی، جراحی لاپاراسکوپی، امکان بهبود سریع – با درد و جای زخم کمتر – را فراهم می‌کند که ممکن است گزینه مناسبی برای افراد چاق و مسن باشد، نه برای همه افراد! چراکه اگر آپاندیس شما پاره شده و عفونت به خارج از آپاندیس گسترش‌یافته باشد یا آبسه داشته باشید، ممکن است به آپاندکتومی باز نیاز پیدا کنید تا جراح به‌راحتی بتواند حفره شکمی شما را تمیز کند.

نکته: معمولا یک یا دو روز پس از برداشتن آپاندیس، از بیمارستان مرخص می‌شوید.

مراقبت‌های بعد از عمل آپاندیس

پس از آپاندکتومی یا در صورت پارگی آپاندیس انتظار می‌رود که با سپری شدن چند هفته بهبود پیدا کنید. برای این منظور:

چند روز اول بعد از عمل از انجام فعالیت‌های شدید خودداری کنید

اگر آپاندکتومی شما به روش لاپاراسکوپی انجام شد، فعالیت خود را به مدت سه تا پنج روز و اگر آپاندکتومی باز انجام دادید، فعالیت‌های خود را به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز محدود کنید. در مورد محدودیت‌های مربوط به ازسرگیری فعالیت‌های روزمره خود بعد از انجام عمل جراحی از تیم پزشکی خود سوال کنید.

هنگام سرفه مراقب شکم خود باشد

برای این منظور قبل از سرفه، خندیدن و یا انجام هر حرکتی یک بالش روی شکم خود قرار دهید و با فشردن ملایم آن روی شکم، به کاهش درد خود کمک کنید.

در صورت موثر واقع نشدن داروهای مسکن با پزشک خود در ارتباط باشید

داشتن درد، استرس مضاعفی بر بدن شما وارد می‌کند و روند بهبودی‌تان را کند می‌کند. اگر با وجود مصرف داروهای ضد درد، همچنان درد داشتید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید.

به هنگام احساس آمادگی، حرکت کنید

به‌آرامی و آن‌طور که راحت هستید فعالیت‌های خود را شروع و به‌مرور افزایش دهید. می‌توانید این کار را با پیاده‌روی‌های کوتاه‌مدت شروع کنید.

در صورت نیاز استراحت کنید

در دوران ریکاوری، ممکن است متوجه شوید که بیش از حد معمول احساس خواب‌آلودگی می‌کنید. راحت باشید و در صورت نیاز استراحت کنید.

در مورد بازگشت به محل کار یا مدرسه با پزشک خود مشورت کنید

زمانی که احساس آمادگی کردید با اجازه تیم پزشکی خود می‌توانید به کار خود بازگردید. کودکان نیز ممکن است کمتر از یک هفته پس از جراحی بتوانند به مدرسه بازگردند. بااین‌حال، آن‌ها برای ازسرگیری فعالیت‌های سنگین خود (مانند کلاس‌های بدنسازی یا ورزش)، باید دو تا چهار هفته منتظر بمانند.

تخلیه آبسه پیش از جراحی آپاندیس

اگر آپاندیس شما ترکیده باشد و در اطراف آن آبسه ایجاد شده باشد، پزشک ممکن است با قراردادن لوله‌ای از طریق پوست در داخل آبسه، آن را تخلیه کند. آپاندکتومی را می‌توان چند هفته بعد از کنترل کامل عفونت انجام داد.

درمان دارویی آپاندیس

مصرف آنتی‌بیوتیک (برای کوچک کردن آپاندیس و ازبین‌بردن عفونت در آپاندیسیت‌های حاد و بدون عارضه)
و مسکن‌های بدون نسخه (OTC)- (که اغلب به‌منظور کاهش درد پس از مرخصی از بیمارستان استفاده می‌شود)
​

برداشتن آپاندیس، جراحی ساده ای است و عوارض خاصی به دنبال ندارد.

آیا عمل آپاندیس خطرناک است؟

خیر، معمولا برداشتن آپاندیس، جراحی ساده ای است و عوارض خاصی به دنبال ندارد. اما در برخی موارد و به‌خصوص در کودکان (که سیستم دفاع ایمنی بدن آن‌ها به‌خوبی تکامل نیافته است)، ممکن است محل جراحی آپاندیس دچار عفونت شود.

علائم عفونت بعد از عمل آپاندیس چیست؟

سفتی، قرمزی، گرم شدن و تورم پوست بدن در محل جراحی
ترشحات آبکی محل جراحی (که بیش از پنج‌روز ادامه داشته باشد)
تب و لرز
کاهش اشتها
و استفراغ

چگونه از التهاب آپاندیس پیشگیری کنیم؟

بهترین راه پیشگیری مصرف فیبر بیشتر در رژیم غذایی (به‌منظور ایجاد مدفوع نرم‌تر و کاهش احتمال ابتلا به آپاندیسیت) است. اکتیو بودن و ورزش کردن نیز در پیشگیری موثر واقع می‌شود.

به روزرسانی : ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۱
منابع:
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲
۳.منبع شماره ۳

نوشته چه آزمایشاتی برای تشخیص آپاندیس به کار می رود؟ اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.

تست HPV چیست و چه کسانی باید این تست را بدهند؟​

اگرچه تست HPV بسیار مهم است اما معمولا پزشکان فقط به خانم‌های سنین ۲۱ تا ۲۹ سال توصیه می‌کنند که اگر پاسخ آزمایش پاپ اسمیر آن‌ها غیرطبیعی بود، تست HPV بدهند. HPV در این گروه سنی بسیار شایع است اما بیشتر عفونت‌ها به‌خودی‌خود بهبود پیدا می‌کنند. بنابراین، آزمایش منظم ممکن است همیشه سودمند نباشد. در عوض، زنان ۲۱ تا ۲۹ ساله لازم است مرتبا آزمایش پاپ اسمیر انجام دهند. این آزمایش، HPV را تشخیص نمی‌دهد اما می‌تواند یک علامت قابل‌توجه از عفونت که شامل سلول‌های غیرطبیعی دهانه رحم است را تشخیص دهد.

اگر نتایج تست پاپ اسمیر، غیرطبیعی باشد، پزشک در مورد انجام تست HPV تصمیم می‌گیرد. اگر آزمایش پاپ اسمیر، نتایجی غیرطبیعی را نشان داد ممکن است برای بررسی وجود ویروس، تست HPV تجویز شود.در صورتی که سابقه HPV یا ضایعات سرطانی یا پیش سرطانی داشته باشید، ممکن است پزشک آزمایش HPV را همراه با تست پاپ اسمیر انجام دهد. علاوه بر این، زنان بالای ۳۰ سال باید هر پنج سال یک‌بار تست HPV را همراه با تست پاپ اسمیر انجام دهند. ممکن است سال‌ها یا حتی یک دهه طول بکشد تا علائم HPV بروز پیدا کند. تست پاپ اسمیر ممکن است سلول‌های غیرطبیعی را تشخیص دهد اما برای تایید عفونت، آزمایش HPV ضروری است.

عفونت HPV

عفونت HPV یک عفونت ویروسی است که معمولاً باعث رشد زگیل هایی روی پوست یا غشای مخاطی می شود. بیش از ۱۰۰ نوع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) وجود دارد. برخی از انواع عفونت HPV باعث ایجاد زگیل می شوند و برخی نیز می توانند باعث ایجاد انواع مختلفی از سرطان شوند. بیشتر عفونتهای HPV منجر به سرطان نمی شوند. اما برخی از انواع HPV های دستگاه تناسلی می توانند باعث سرطان بخش پایینی رحم که به واژن وصل می شود (گردن رحم) شوند. آزمایشگاه مندل با روش های استاندارد مطابق با دستورالعمل های WHO (سازمان جهانی بهداشت) نسبت به بررسی حضور یا عدم حضور ویروس HPV در نمونه های مختلف افراد و به دنبال آن تعیین نوع ژنوتیپ ویروس در سریعترین زمان ممکن اقدام می نماید.
​

تست HPV، یکی از آزمایش‌های ضروری برای افرادی است که دارای فعالیت جنسی هستند.

نتیجه مثبت آزمایش به چه معنی است؟

عفونت HPV در اکثر موارد عامل سرطان دهانه رحم است. HPV همچنین عامل بیماری‌هایی مانند زگیل‌های تناسلی و سایر انواع سرطان در زنان و مردان (از جمله سرطان مقعد) است. با این حال، اکثر خانم‌های آلوده به HPV به ندرت مبتلا به زگیل‌های تناسلی می‌شوند، و درصد کمتری از آنها دچار سرطان دهانه رحم می‌شوند.
در حقیقت، عفونت در بیش از ۹۰٪ خانم‌هایی که HPV مثبت دارند در طی دو سال خود به خود و به طور کامل از بین می‌رود.
از بین ۱۰ درصد باقی‌مانده که HPV مثبت هستند، در بیشتر آنها نهایتاً عفونت پاک می‌شود. همچنین فقط درصد کمی از افراد باقی‌مانده ممکن است نتیجه غیرطبیعی پاپ اسمیر را مشاهده کنند، چه برسد به آن که دچار سرطان دهانه رحم شوند.

برخی از عوامل مرتبط با تداوم HPV عبارتند از:​

سویه HPV که فرد درگیر آن است،​
این که از داروهای ضد بارداری خوراکی استفاده کرده یا خیر،​
و این که آیا فرد سیگاری است یا خیر.​

اگر آزمایش HPV مثبت باشد، نیاز به پیگیری‌های منظم است. بخصوص اگر پاپ اسمیر غیرطبیعی هم داشته باشید این امر ضروری است.

آزمایش پاپ اسمیر برای مشاهده علائم اولیه سرطان دهانه رحم، معروف به دیسپلازی دهانه رحم به کار می‌رود. به روز بودن نتایج غربالگری‌های شما این اطمینان را می‌دهد که هرگونه تغییر غیرطبیعی به موقع تشخیص داده شود و معمولاً با یک روش سرپایی ساده می‌تواند درمان شود.

نهایتاً، مثبت بودن آزمایش HPV لزوماً وحشتناک نیست. حتی ممکن است بیش از یک بار در سال به آزمایش پاپ اسمیر احتیاج نداشته باشید. بله، خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم در شما بیشتر از کسانی است که عفونت HPV ندارند، اما هنوز هم احتمال آن بسیار کم است.
​

نحوه آزمایش HPV در زنان و تفاوت ان با تست پاپ اسمیر​

تست پاپ اسمیر برای یافتن تغییرات سلولی در دهانه ی رحم بکار می رود. این تغییرات ممکن است شامل: سلول های پیش بدخیمی، بروز سلول های سرطانی یا دیگر تغییرات سلولی باشد. این تست با تراشیدن یا برس کشیدن سلول های دهانه رحم انجام می شود و سپس به آزمایشگاه ارسال تا در زیر میکروسکوپ از نظر تغییرات احتمالی سلولی بررسی شوند. پاپ اسمیر روش خیلی خوبی برای یافتن سلول های سرطانی یا سلول هایی که ممکن است در آینده سرطانی شوند، می باشد.

آزمایش HPV برای تشخیص ویروس بکار می رود نه تغییرات سلولی. این آزمایش می تواند همزمان با تست پاپ اسمیر انجام شود و شما متوجه فرق بین این دو آزمایش در حین انجام تست و نمونه برداری نخواهید شد. انجام همزمان تست پاپ اسمیر و تست HPV (که اصطلاحا به آن co-testing می گویند) روش برتری برای یافتن زود هنگام سرطان دهانه ی رحم و ضایعات پیش بدخیمی در زنان بالای ۳۰ سال می باشد.
​

اغلب خانم‌ها به اشتباه تصور ‌کنند تشخیص مثبت این آزمایش به معنی ابتلا به سرطان دهانه رحم است.

​
ضرورت آزمایش زگیل تناسلی زنان​

آیا همه ی زنان بایستی آزمایش HPV انجام دهند؟ پاسخ به این سوال بر اساس اینکه شما کمتر از ۳۰ سال باشید یا بالاتر از ۳۰ سال، متفاوت است.

 اگر سن شما کمتر از ۳۰ سال هست

انجمن سرطان آمریکا توصیه می کند زنان بین ۲۱ تا ۲۹ سال هر ۳ سال یک بار (در سنین ۲۱، ۲۴ و ۲۷ سالگی) تست پاپ اسمیر برای تشخیص زودهنگام سرطان دهانه ی رحم و ضایعات پیش بدخیمی انجام دهند. این دسته از زنان نیازی به انجام همزمان آزمایش HPV با تست پاپ اسمیر (co-testing) ندارند؛ چرا که این ویروس در این سنین آنقدر شایع است که انجام این تست به آن ها کمکی نمی کند. اما اگر نتایج تست پاپ اسمیر غیر طبیعی باشد، تست HPV هم ممکن است، سودمند باشد.

شایع ترین نتیجه ی غیر طبیعی که در تست پاپ اسمیر دیده می شود اصطلاحا ASC-US نامیده می شود. سلول های ASC-US معمولا پیش بدخیم نیستند، اما کاملا هم طبیعی نمی باشند. اگر در نتیجه آزمایش پاپ اسمیر شما ASC-US وجود داشته باشد، ممکن است آزمایش HPV انجام شود تا ببینیم آیا HPV باعث تغییر سلولی شده است یا خیر. اگر آزمایش HPV مثبت شود توصیه به انجام کولپوسکوپی می گردد.

 اگرسن شما بین۳۰ تا ۶۵ سال هست

انجمن سرطان آمریکا برای زنان بین ۳۰ تا ۶۵ سال توصیه می کند تا همزمان تست پاپ اسمیر و آزمایش HPV (co-testing) برای تشخیص سرطان دهانه ی رحم را هر ۵ سال انجام دهند. البته برخی تست پاپ اسمیر را هر ۳ سال توصیه می کنند.

تغییرات سلولی در گردن رحم بسیار آهسته اتفاق می افتد. معمولا برای بروز تغییرات سلولی وتبدیل شدن آن ها به سرطان بیش از ۱۰ سال زمان لازم است. در گذشته تست پاپ اسمیر بصورت سالیانه انجام می شد، اما اکنون ما می دانیم که تست پاپ اسمیرسالیانه لزومی نداشته و هر ۳ سال کافی است. در واقع، انجام آزمایش پاپ اسمیر بصورت سالیانه می تواند منجر به درمان غیر ضروری تغییرات سلولی شود که هرگز منجر به سرطان نمی شوند.

یکی از مزایای اضافه کردن آزمایش زگیل تناسلی به تست پاپ اسمیر این است که زنان می توانند دفعات کمتری آزمایش سرطان گردن رحم را انجام دهند. انجام همزمان تست پاپ اسمیر و آزمایش HPV (co-testing) هر ۵ سال بدین معناست که ممکن است زنان به تست های کمتر، پیگیری های کمتر و در نهایت درمان کمتری نیاز داشته باشند. زنان با نتایج نرمال تست پاپ اسمیر و آزمایش HPV تقریبا هیچ شانسی برای ابتلا به سرطان دهانه رحم در حداقل ۵ سال آینده را نخواهند داشت.

اگرچه Co-testing روش ارجح می باشد، ولی انجام تست پاپ اسمیر به تنهایی هر سه سال نیز قابل قبول است.
​

علائم HPV​

در بیشتر موارد ، سیستم ایمنی بدن شما قبل از ایجاد زگیل ، عفونت HPV را شکست می دهد. وقتی زگیل ها ظاهر می شوند ، بسته به نوع HPV ، از نظر ظاهری متفاوت هستند :

زگیل های تناسلی. این زگیل ها به شکل زخم های صاف ، برجستگی های کوچک گل کلمی یا برآمدگی های کوچک ساقه مانند ظاهر می شوند. در خانم ها ، زگیل های تناسلی عمدتاً روی فرج مشاهده می شوند اما می توانند در نزدیکی مقعد ، گردن رحم یا واژن نیز ایجاد شوند.

در مردان ، زگیل های تناسلی روی آلت تناسلی مردانه و کیسه بیضه یا اطراف مقعد ظاهر می شوند. زگیل های تناسلی به ندرت باعث ناراحتی یا درد می شوند ، هرچند ممکن است حس خارش یا حساسیت داشته باشند.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم

اگر شما یا فرزندتان به هر نوع زگیلی مبتلا هستید که باعث خجالت ، ناراحتی یا درد می شود ، از پزشک خود مشورت بگیرید.

علل بروز HPV

عفونت HPV زمانی ایجاد میشود که ویروس معمولاً از طریق بریدگی ، سایش یا پارگی کوچک در پوست شما وارد بدن شما میشود. ویروس در درجه اول از طریق تماس پوست به پوست منتقل می شود. عفونت HPV تناسلی از طریق مقاربت جنسی ، رابطه جنسی مقعدی و سایر تماس های پوست به پوست در ناحیه دستگاه تناسلی ایجاد می شود. برخی از عفونتهای HPV که منجر به زخم های دهان یا قسمت فوقانی دستگاه تنفسی می شوند از طریق رابطه جنسی دهانی ایجاد می شوند. اگر باردار هستید و مبتلا به عفونت HPV همراه با زگیل های تناسلی میباشید ، ممکن است کودک شما به این عفونت مبتلا شود. ندرتا ، عفونت ممکن است باعث رشد توده غیر سرطانی در حنجره کودک شود. زگیل ها واگیر هستند. آنها می توانند از طریق تماس مستقیم با یک زگیل گسترش یابند. زگیل ها میتوانند زمانی که شخصی چیزی را که قبلاً زگیل را لمس کرده است لمس کند نیز گسترش یابند .
​

تست HPV​

تست HPV، یکی از آزمایش‌های ضروری برای افرادی است که دارای فعالیت جنسی هستند. با پرکردن فرم زیر، می‌توانید آزمایش HPV را در محل انجام دهید و جواب آن را هم به صورت آنلاین دریافت کنید.
​

در حال حاضر چندین واکسن HPV در بازار موجود است.

چرا انجام تست HPV ضروری است؟​

ویروس HPV، از طرق مختلفی مانند روابط جنسی دهانی، مقعدی، واژنی و تماس‌ نزدیک پوستی از فرد بیمار به فرد سالم منتقل می‌شود. گاهی اوقات افراد علائم این بیماری را نشان می‌دهند و در بعضی زمان‌ها، این بیماری بدون علامت است و در نتیجه راحت‌تر، به شریک جنسی منتقل می‌شود. به این نکته توجه داشته باشید که ابتلا به بیماری عفونی زگیل تناسلی، اصلا شبیه و یا حتی قابل مقایسه با بیماری‌هایی مانند ایدز و یا هرپس نیست. بنابراین ابتلا به HPV در بسیاری مواقع قابل درمان و کنترل است. از طرفی، دریافت واکسن می‌تواند ابتلا به این بیماری را تا حد بسیار زیادی کاهش دهد. اگر به سلامت بدنی و جنسی خود اهمیت می‌دهید و دو سال از برقراری رابطه جنسی با شریک جنسی شما می‌گذرد.
​

انواع اچ پی وی و راههای تشخیص و درمان این ویروس​

تا به حال حدود ۲۰۰ نوع مختلف از ویروس زگیل تناسلی (Human papilomavirus) شناخته و بررسی شده که هر یک از آنها عملکردهای متفاوتی دارند. اما طبق تحقیقات، بیش از ۳۰ نوع ویروس پاپیلومای انسانی، منجر به ایجاد سرطان مقعد، سرطان دهانه رحم یا آلت تناسلی در مردان و زنان می‌شود. به عبارتی دیگر، می‌توان انواع ویروس HPV را در دو دسته کم خطر و پرخطر قرار داد. به طور معمول، انواع کم خطر این ویروس فقط منجر به بروز ضایعات پوستی در نواحی تناسلی، مقعد و دهان می‌شود.

از آنجایی که این نوع از زگیل‌ها عفونت خاصی ایجاد نمی‌کنند، منجر به بروز مشکلات عفونی جدی هم نخواهند شد. از سوی دیگر، بعد از گذشت حدودا ۱۸ الی ۲۴ ماه، بدون اینکه فرد تحت درمان باشد، زگیل‌ها از بین خواهند رفت. برای اطلاعات بیشتر، برخی از انواع کم خطر این ویروس را در اینجا آورده‌ایم: HPV6، HPV11، HPV40، HPV43، HPV44، HPV53، HPV54، HPV61، HPV72 و HPV73. انواع پرخطر ویروس HPV، علاوه‌ بر ایجاد زگیل در نواحی تناسلی، مشکلات دیگری هم به وجود می‌آورد؛ سرطان دهانه رحم و واژن در زنان و سرطان مقعد یا بیضه در مردان، مشکلات جدی است که در انواع پرخطر این بیماری ایجاد می‌شود. از پرخطر‌ترین انواع این بیماری می‌توان به نوع HPV16، HPV18، HPV31، HPV33، HPV35، HPV39، HPV45، HPV51، HPV52، HPV56، HPV58، HPV59، HPV68 اشاره کرد.

​

چرا تست HPV مردان وجود ندارد؟​

در حال حاضر هیچ تستی برای آزمایش HPV در مردان وجود ندارد. بااین‌حال، مردان مبتلا به HPV بدون اینکه بدانند به این ویروس آلوده هستند می‌توانند آن را به دیگران انتقال دهند. در اکثر این مردان، علائم HPV مشاهده نمی‌شود. همچنین، بسیاری از عفونت‌های HPV معمولا قبل از ایجاد علائم، خودبه‌خود از بین می‌روند. برخی از پزشکان آزمایش پاپ مقعدی را برای مردان انجام می‌دهند. بااین‌حال، این آزمایش فقط برای مردانی انجام می‌شود که HIV مثبت هستند و رابطه جنسی مقعدی دارند. در این شرایط، پزشکان می‌توانند تست HPV را در کنار آزمایش پاپ مقعدی انجام دهند. بااین‌حال، این کار توصیه نمی‌شود زیرا این آزمایش‌ها ممکن است برای تشخیص HPV کافی نباشند.
​

تست HPV چگونه انجام می‌شود؟​

برای انجام آزمایش HPV، پزشک لازم است نمونه‌ای از سلول‌ها را از دهانه رحم شما جمع‌آوری کند. به همین دلیل برای این کار، معاینه لگن ضروری است.

مراحل آزمایش HPV شامل موارد زیر است:
​
لباس خود را از کمر به پایین درمی‌آورید.​
روی میز معاینه دراز می‌کشید و پاشنه‌های خود را در نگهدارنده‌هایی به نام رکاب قرار می‌دهید.​
پزشک، ابزاری به نام اسپکولوم را وارد واژن شما می‌کند. این ابزار به جداسازی دیواره‌های واژن کمک می‌کند تا پزشک به‌راحتی بتواند دهانه رحم شما را ببیند.​
او با استفاده از یک وسیله شبیه برس یا فرچه نمونه‌های سلول را از سطح دهانه رحم یا کانال واژن جمع می‌کند.​
سپس، این نمونه سلول‌ها به آزمایشگاهی فرستاده می‌شوند و ازنظر وجود HPV بررسی می‌شوند. نتایج تست HPV معمولا طی یک تا دو روز اعلام می‌شود.​

چگونه برای تست HPV آماده شوید؟​

قبل از انجام آزمایش HPV، هیچ آماده شدن خاصی لازم نیست. بااین‌حال، ازآنجاکه آزمایش HPV اغلب همزمان با آزمایش پاپ اسمیر انجام می‌شود، می‌توانید این اقدامات را انجام دهید تا هر دو آزمایش، بالاترین دقت ممکن را داشته باشند:
​
به مدت دو روز قبل از آزمایش از رابطه جنسی، دوش واژینال و استفاده از داروهای واژینال یا اسپرم‌کش‌ها خودداری کنید.​
سعی کنید زمان انجام آزمایش، در دوره قاعدگی نباشد. اگرچه آزمایش می‌تواند در این دوره نیز انجام شود اما پزشک می‌تواند در زمان غیر از قاعدگی، نمونه بهتری از سلول‌ها را جمع‌آوری کند.​

تفسیر نتیجه تست HPV​

در صورتی که تست HPV مثبت باشد و نتیجه تست پاپ اسمیر نرمال نباشد و تغییرات سلولی در دهانه رحم اتفاق افتاده باشد جهت بررسی بیشتر باید کولپوسکوپی انجام شود.

کولپوسکوپی دستگاهی است مجهز به دو چشمی که یک میکروسکوپ کوچک در آن تعبیه شده و پزشک توسط آن داخل واژن را نگاه میکند و با زوم کردن روی بخش های مختلف دهانه رحم به بررسی سلولهای غیر عادی میپردازد.

درصورتی که تست HPV مثبت باشد اما تست پاپ اسمیر نرمال باشد

به این معنی است که بیمار به ویروس زگیل تناسلی مبتلا است اما تغییرات سلولی (سلولهای سرطانی) در دهانه رحم ندارد.

در این صورت بیمار معمولا باید یکی از اقدامات زیر را انجام دهد:
​

۱.انجام تست HPV و پاپ اسمیر ۱ سال بعد​

معمولا در آزمایشی که ۱ سال بعد انجام می شود دیگر نشانه ای از ویروس HPV مشاهده نمی شود.

درصورتی که عفونت از بین رفته باشد و تست پاپ اسمیر هم نرمال باشد یک تست غربالگری باید انجام شود.

در صورتی که تست HPV مثبت شود و نتیجه تست پاپ اسمیر هم نرمال نباشد پزشک انجام کولپوسکوپی را تجویز می کند.
​

۲.انجام آزمایش های تخصصی روی ویروس HPV

جهت بررسی و یافتن ویروس HPV 16 و HPV18 که بیشترین احتمال ایجاد سرطان دهانه رحم را دارند.​
درصورتی که تست HPV بر گونه های ۱۶ و ۱۸ این ویروس مثبت باشد کولپوسکوپی تجویز میگردد.

اگر تست HPV بر گونه های ۱۶ و ۱۸ منفی باشد تستHPV و تست پاپ اسمیر برای ۱ سال بعد تجویز میشود.

به روزرسانی : ۱ اسفند ۱۴۰۰

منابع :
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲

نوشته تست HPV در خانم ها و آقایان اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.

تست پاپ اسمیر چیست؟

پاپ اسمیر آزمایشی است برای غربالگری سرطان گردن رحم، این آزمایش با برداشتن و جمع‌آوری سلول از گردن رحم در انتهای واژن انجام می‌شود.تشخیص ضایعات سرطانی، پیش سرطانی در آزمایش پاپ اسمیر احتمال بهبودی را افزایش می‌دهد. آزمایش پاپ اسمیر می‌تواند تغییرات پیش سرطانی را تشخیص داده و امکان درمان پیشگیری کننده را فراهم ‌کند.
​

HPV عفونت مقاربتی شایعی است که می‌توانند سرطان گردن رحم ایجاد کند.

معمولاً آزمایش پاپ اسمیر همراه با معاینه لگن گرفته می‌شود. در خانم‌های باسن بیش از ۳۰ سال پاپ اسمیر می‌تواند همراه با تست ویروس پاپیلو ما انسانی (HPV) انجام شود (co-test).

HPV عفونت مقاربتی شایعی است که می‌توانند سرطان گردن رحم ایجاد کند در بعضی موارد به‌جای پاپ اسمیر فقط آزمایش HPV انجام می‌شود. توصیه می‌شود که آزمایش پاپ اسمیر از ۲۱ سالگی شروع شده و تا سن ۶۵ سالگی هر ۳ سال یکبار انجام شود. در صورتی‌که فرد دارای فاکتورهای خطر خاص باشد بدون توجه به سن ممکن است در فواصل کوتاهتری انجام پاپ اسمیر لازم شود.

فاکتورهای خطر عبارتند از:​

داشتن سرطان گردن رحم یا داشتن ضایعات پیش سرطانی​
برخورد با داروی دی اتیل استیل بسترول (DES) قبل از تولد​
داشتن HIV​
داشتن ایمنی ضعیف به علت مصرف کورتیکواستروئید، شیمی درمانی یا پیوند عضو​
کشیدن سیگار​

چه افرادی نیاز به انجام تست پاپ اسمیر دارند؟​

متخصصین توصیه می‌کنند که خانم‌ها باید هر سه سال یکبار از ۲۱ سالگی تست پاپ اسمیر را انجام دهند. زیرا، ممکن است برخی از خانم‌ها در معرض خطر ابتلا به سرطان یا نوعی عفونت باشند.

در چنین مواقعی گاهی پزشک صلاح می‌داند که تست به‌صورت مکرر انجام شود:​

HIV مثبت دارید.​
سیستم ایمنی شما به دلیل شیمی درمانی یا پیوند عضو ضعیف شده است.​
اگر بالای ۳۰ سال داشته باشید و طی این مدت در آزمایشات انجام گرفته نتایج غیر طبیعی مشاهده نشده است.​
در صورت ترکیب با دیگر آزمایشاتی مانند تست HPV ممکن است هر ۵ سال یکبار نیاز به چنین آزمایشی داشته باشید.
HPV ویروسی است که باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شود و احتمال ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش می‌دهد.

​

در صورتی‌که فرد دارای فاکتورهای خطر خاص باشد بدون توجه به سن ممکن است در فواصل کوتاهتری انجام پاپ اسمیر لازم شود.

سرطان گردن رحم و HPV

​
(HPV) Human Paplloma virus گروهی از ویر‌وس‌های خیلی شایع می‌باشند.​
بیش از صد نوع ویروس HPV وجود دارد که حداقل ۱۴ نوع آن سرطان‌زاست. که به آن‌ها ویروس پرخطر (high risk) گفته می‌شود.​
HPV از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود و اکثراً افراد به‌مدت کوتاهی بعد از تماس جنسی مبتلا می‌شوند.​
سرطان گردن رحم با عفونت اکتسابی مقاربتی با نوع خاصی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود.​
دو نوع HPV (16 و ۱۸) عامل ۷۰% سرطان گردن رحم و ضایعات پیش سرطانی آن می‌باشند.​

دلایلی برای ارتباط ویروس HPV با سرطان‌های مقعد، تناسلی خارجی زنان، واژن، آلت تناسلی مردانه و ناحیه حلق وجود ندارد.​
سرطان گردن رحم دومین سرطان شایع زنان در کشورهای در حال توسعه است.​
تخمین زده می‌شود که در سال ۲۰۱۸ تعداد ۰۰۰/۵۷۰ بیمار جدید در این کشورها شناسایی می‌شده که ۸۰% سرطان‌های گردن رحم در دنیا می‌باشد.​
در سال ۲۰۱۸ حدود ۳۱۱۰۰۰ زن بعلت سرطان گردن رحم فوت کرده‌اند که بیشتر از ۸۵% آن‌ها در کشورهای توسعه نیافته بوده است.​

HPV چیست؟​

ویروس زگیل انسانی (HPV) شایع‌ترین عفونت ویروسی دستگاه تناسلی است اکثر زنان و مردان در سنین فعالیت جنسی در مرحله ای از زندگی به آن آلوده می‌شوند. بعضی از آن‌ها چندین بار مبتلا می‌شوند.
​

HPV ویروسی است که باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شود و احتمال ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش می‌دهد.
​

زمان اوج ابتلا به این ویروس در مردان و زنان اندکی بعد از شروع فعالیت جنسی است.

سروتیپ های زیادی از ویروس HPV وجود دارد و تعداد زیادی از آن‌ها هیچ مشکلی ایجاد نمی کنند. معمولا HPV در عرض چندماه بدون نیاز به درمان ویروس پاک شوند و از بدن دفع می‌شود و حدود ۹۰% آن‌ها در عرض دو سال دفع می‌شود. بخش کوچکی از انواع خاص ویروس در بدن مانده به سرطان گردن رحم پیشرفت می‌کنند.

عفونت انواع خاصی از HPV علت بخشی از سرطان‌های مقعد، دستگاه تناسلی خارجی زنان و مردان، واژن و حلق می‌باشد.

زیگیل تناسلی توسط HPV نوع ۶ و ۱۱ ایجاد می‌شود که عامل سرطان نیستند زیگیل تناسلی خیلی شایع است سریعاً منتقل می‌شود و زندگی جنسی را دچار مشکل می‌کند. عفونت HPV چگونه به سرطان گردن و رحم ختم می‌شود.

اگر چه اکثر عفونت‌های HPV خود به خود پاک می‌شوند و ضایعات پیش سرطانی به طور ناگهانی بهبودی می‌یابند ولی این احتمال وجود دارد که عفونت HPV مزمن شده و ضایعات پیش سرطانی به سرطان مهاجم پیشرفت کنند.

در خانم‌هایی بهHPV آلوده شوند و سیستم ایمنی طبیعی داشته باشند ۱۵ تا ۲۰ سال زمان لازم است تا سرطان گردن رحم ایجاد شود. و در خانم هایی که سیستم ایمنی به هر دلیلی ضعیف شده باشد (مثلاً HIV، کورتیکوتراپی یا شیمی درمانی) این زمان به ۵ تا ۱۰ سال کاهش می‌یابد.
​

چند بار باید تست پاپ اسمیر را تکرار کرد؟​

به‌طور کلی پزشکان توصیه می‌کنند که تست پاپ اسمیر هر سه سال یکبار برای خانم‌ها ۲۱ تا ۶۵ سال باید تکرار شود.

در صورتی که این تست همراه با آزمایش HPV انجام گیرد، خانم‌های بالای ۳۰ سال می‌توانند هر ۵ سال یکبار این تست را انجام دهند.

اگر بیمار عوامل خطرسازی داشته باشد، پزشک بدون توجه به سن بیمار انجام مکرر پاپ اسمیر را توصیه خواهد کرد. این عوامل خطرساز به شرح زیر است:​
سلول‌های پیش سرطانی تشخیص داده شده باشد.​
در معرض دی اتیل استیل بسترول قبل از تولد باشید.​
دچار عفونت HIV باشید.​
دچار ضعف سیستم ایمنی به دلیل پیوند عضو، شیمی درمانی یا استفاده مزمن از کورتیکواستروئیدها هستید.​
سابقه مصرف سیگار را دارید.​

(HPV) Human Paplloma virus گروهی از ویر‌وس‌های خیلی شایع می‌باشند.​

​
آزمایش پاپ اسمیر هرچند وقت یک‌بار باید انجام شود؟​

معمولاً پزشک متخصص تکرار تست پاپ اسمیر را هر سه سال برای زنان ۲۱ تا ۶۵ ساله با توجه به شرایط فرد توصیه می‌کنند.
​
بالای ۲۱ سال – در صورت نداشتن رابطه جنسی نیازی نیست​
بالای ۲۱ سال – در صورت داشتن رابطه جنسی هر ۳ سال یکبار​
۲۹-۲۱ سال هر سه سال یکبار​
۶۵-۳۰ سال هر ۳ تا ۵ سال یکبار ، اگر نتیجه آزمایش اچ پی وی و پاپ اسمیر منفی است​
۶۵ سال به بالا – ممکن است دیگر به آزمایش نیاز نباشد ، با پزشک مشورت شود​

در صورت داشتن چه علائمی حتماً برای انجام آزمایش پاپ اسمیر مراجعه کرد؟​

وجود ترشحات غیرمعمول واژن​
خونریزی یا لکه بینی در خارج از زمان قائدگی طبیعی ماهیانه​
احساس درد یا خونریزی واژن در هنگام و یا بعد از رابطه جنسی​

تست HPV همراه با تست پاپ: به این روش آزمایش هم‌زمان نیز می‌گویند. اگر نتیجه هر دو تست طبیعی باشد، پزشک ممکن است به شما پیشنهاد دهد که می‌توانید پنج سال صبر کنید تا آزمایش غربالگری بعدی خود را انجام دهید.
​

عوارض و خطرات ناشی از تست پاپ اسمیر​

تست پاپ اسمیر روشی مطمئن برای غربالگری سرطان دهانه رحم است. با این حال ممکن است خطاهایی در این آزمایش وجود داشته باشد و بیماران نتایج کاذب منفی را شاهد باشند.

در حقیقت به این معنی که آزمایش نشان می‌دهد که هیچ ناهنجاری وجود ندارد، حتی اگر سلول‌های غیر طبیعی وجود داشته باشد. نتیجه منفی کاذب به این معنی نیست که اشتباهی در روند آزمایش رخ داده است.

عواملی که می‌تواند منجر به نتیجه منفی کاذب شود به شرح زیر است:​

عدم وجود سلول‌های کافی​
تعداد کم سلول‌های غیر طبیعی​
وجود خون یا سلول‌های التهابی که سلول‌های غیر طبیعی را پوشانده است.​

با این حال اگر سلول‌های غیر طبیعی در یک آزمایش تشخیص داده نشود، در آزمایشات بعدی قطعا نشان داده خواهد شد.

​

معمولا HPV در عرض چندماه بدون نیاز به درمان ویروس پاک شوند و از بدن دفع می‌شود و حدود ۹۰% آن‌ها در عرض دو سال دفع می‌شود.

​
نحوه آمادگی برای انجام تست پاپ اسمیر​

جهت اطمینان از موثر بودن نتایج تست پاپ اسمیر قبل از آزمایشات به نکات زیر توجه داشته باشید:
دو روز قبل از انجام تست پاپ اسمیر از رابطه جنسی، دوش گرفتن، داروهای واژینال، فوم‌ها، کرم‌ها یا ژل‌های اسپرم کش باید خودداری کنید؛ چراکه، ممکن است سلول‌های غیر طبیعی شسته و پنهان شوند.
تا حد امکان توصیه می‌شود که طی قاعدگی این تست را انجام ندهید و پس از اتمام قاعدگی اقدام کنید.
​

نحوه انجام تست پاپ اسمیر چگونه است؟​

تست پاپ اسمیر در مطب پزشک انجام می‌شود و تنها چند دقیقه طول خواهد کشید. می‌بایست به پشت روی تخت دراز بکشید و زانوهای خود را خم کنید. پاشنه‌های پا در قسمتی به نام رکاب قرار دارد. پزشک ابزاری به نام اسپکولوم را به آرامی در واژن قرار می‌دهد.
اسپکولوم دیواره‌های واژن را از یکدیگر جدا می‌کند تا پزشک به راحتی بتواند دهانه رحم را مشاهده کند. قرار دادن اسپکولوم ممکن است باعث ایجاد احساس فشار در ناحیه لگن شود.
سپس پزشک با استفاده از یک برس نرم و دستگاه صاف‌کننده مسطح به نام اسپاتول نمونه‌هایی از سلول‌های دهانه رحم را خارج می‌کند.
​

تست پاپ اسمیر در مطب پزشک انجام می‌شود و تنها چند دقیقه طول خواهد کشید.

​
تفسیر نتایج پاپ اسمیر​

دو نتیجه برای آزمایش پاپ‌ اسمیر وجود دارد: عادی و غیرعادی.
​

پاپ‌اسمیر عادی (نرمال)​

اگر نتیجه نرمال یا عادی باشد، یعنی رشد غیرعادی سلولی وجود ندارد. نتیجه عادی گاهی با عنوان «منفی» نیز شناخته می‌شود. اگر نتیجه آزمایش‌تان عادی باشد، برای سال بعد نیازی به آزمایش مجدد نخواهید داشت.
​

پاپ‌اسمیر غیرعادی (غیرنرمال)​

اگر نتیجه پاپ اسمیر غیرعادی باشد، لزوما به‌معنای ابتلا به سرطان نیست بلکه به این معناست که رشد غیرعادی سلول‌ها در دهانه‌ی رحم وجود دارد و شاید این رشد، حاکی از پیش‌سرطان باشد و بدن در آستانه ابتلا به سرطان قرار داشته باشد. سلول‌های غیرعادی سطوح مختلفی دارند:​

آتیپیا (atypia)؛​
خفیف؛​
متوسط؛​
دیسپلازی شدید؛​
کارسینوم درجا.​

سلول‌های غیرعادی خفیف‌تر، از انواع پیشرفته رایج‌تر هستند. بسته به اینکه وضعیت سلول‌ها به چه شکل باشند، تعداد آزمایش‌های لازم، بررسی و معاینه دقیق‌تر بافت دهانه‌ی رحم با روشی به نام «کولپوسکوپی» صورت خواهد گرفت. در حین انجام کولپوسکوپی، پزشک از نور و ذره‌بین برای مشاهده دقیق واژن و بافت‌های دهانه‌ی رحم کمک می‌گیرد. در برخی از موارد نیز، پزشک برای بررسی بافت دهانه‌ی رحم از بیوپسی یا بافت‌برداری استفاده می‌کند.

به روزرسانی : ۱۰بهمن ۱۴۰۰

منابع :
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲
۳.منبع شماره ۳
۴.منبع شماره ۴

نوشته اهمیت تست پاپ اسمیر در خانم ها اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.

بیوپسی بافت ریه

بیوپسی یک روش پزشکی است که شامل نمونه برداری از بافت بدن می شود تا بتوان آن را توسط میکروسکوپ بررسی کرد. نمونه بافتی می تواند در هر نقطه از بدن، از جمله پوست، اندام و سایر ساختارها گرفته شود. اصطلاح “بیوپسی” اغلب برای اشاره به هر دو عمل نمونه برداری و نمونه بافتی است.
​

بیوپسی می تواند در تعیین پیش آگهی کلی فرد (چشم انداز) مفید باشد.

چه زمانی بیوپسی انجام می شود؟

عملکردی مانند مشکلات کلیوی یا کبدی، ساختاری مانند تورم در یک عضو خاص هنگامی که نمونه بافت تحت میکروسکوپ بررسی می شود، سلول های غیر طبیعی ممکن است شناسایی شوند، که می تواند به تشخیص یک وضعیت خاص کمک کند.
بیوپسی نیز می تواند برای ارزیابی شدت آن (مانند میزان التهاب) و درجه (مانند پرخاشگری سرطان) مورد استفاده قرار گیرد.
این اطلاعات در هنگام تصمیم گیری در مورد مناسب ترین درمان بسیار مفید می باشد که در ارزیابی چگونگی واکنش فرد به نوع خاص درمان بسیار مهم می باشد.
همچنین می تواند در تعیین پیش آگهی کلی فرد (چشم انداز) مفید باشد.
​

بیوپسی ریه به روش های مختلف انجام می شود.

بیوپسی در تشخیص موارد زیر کاربرد دارد:

سرطان
التهاب، مانند کبد (هپاتیت) یا کلیه (نفریت)
عفونت، مانند گره های لنفاوی – مثلا سل
شرایط مختلف پوست

معمولا نمی توان گفت که آیا یک توده یا رشد پوست یا داخل بدن شما به تنهایی سرطانی (بدخیم) یا غیر سرطانی (خوش خیم) است، به همین دلیل است که اغلب بیوپسی انجام می شود.

بیوپسی ریه به روش های مختلف انجام می شود که در ادامه به چهار روش آن به صورت مختصر اشاره می شود :

۱. برونکوسکوپی:

یکی از روش ها برای برداشتن نمونه ای از ریه است. که در این روش پزشک، یک برونکوسکوپ که از یک لوله انعطاف پذیر به همراه دوربین و نور تشکیل شده از طریق بینی یا دهان وارد ریه بیمار می کند.برای برداشتن بافت سلولی از ریه، به همراه برونوسکوپ وسیله ی دیگری وارد ریه بیمار می شود تا در صورت نیاز بافتی از ریه را خارج کند.

اگر توموری در ریه وجود داشه باشد ممکن است به همراه موارد فوق لیزری برای کوچک کردن اندازه تومور نیز وارد ریه کند.

۲. توراکوسکپی:

این روش مشکلاتی که بیرون از ریه ها وجود دارد را مورد آزمایش و بررسی قرار می دهد. در این روش بیمار به صورت کامل بیهوش می شود. پزشک متخصص برای انجام این عمل ابتدا لوله ای را در ریه و حلق می گذارد تا به وسیله آن تنفس بیمار، فشارخون، سطح اکسیژن و ضربان قلب بیمار را مورد بررسی قرار دهد.
در نهایت برای برداشتن نمونه از ریه، برش های کوچک بر روی قفسه سینه به وجود می آورد. و به وسیله ابزار های کوچکی نموه بافت سلولی را از ریه خارج می کند.

۳. بیوپسی سوزنی:

در صورتی که پزشک نتواند به وسیله برونکوسکپی بافت سلولی مورد نیازش را از ریه خارج کند یا برای بررسی داخل ریه، برونش، مسیر اصلی ورود به ریه ها را بررسی کند، به این روش رو می آورد.پزشک سوزنی را از قفسه سینه بیمار وارد ریه می کند و نمونه را برمی دارد.در این روش برخلاف روش توراکوسکپی بیمار هشیار است، تنها محل وارد شدن سوزن بی حس می شود.

۴. بیوپسی باز :

این روش آخرین راه برای برداشتن نمونه بافت سلولی از ریه است در صورتی که هیچ کدام از روش های فوق برای برداشتن نمونه جواب ندهد. از بیوپسی باز ریه استفاده می کنند.
در این روش مانند روش دوم (توراکوسکپی) بیمار کاملا بی هوش است. در این روش به دلیل وجود برش های بزرگتر به بیوپسی باز معروف است. این برش بزرگ دسترسی پزشک به ریه و نمونه برداری از آن را راحت تر می کند.
​

می توانید نمونه سلول ها را بلافاصله مورد آزمایش قرار دهید.

چگونه باید برای نمونه برداری ریه آماده شد؟

برای اطمینان از ایمن بودن بیوپسی ریه، ممکن است پزشک انجام معاینه کامل بدنی و آزمایش خون را مطرح کند. در صورت باردار بودن یا داشتن هرگونه آلرژی، از جمله نسبت به لاتکس یا داروها، به پزشک خود گزارش دهید. همچنین در صورت مصرف دارو، به ویژه آسپرین یا سایر داروهایی که روی لخته شدن خون تأثیر دارند، به وی اطلاع دهید.
شما برگه های رضایت نامه را امضا خواهید کرد. برای اطلاع از روش و خطرات ناشی از آن، آن را کاملاً مطالعه کنید.

در مورد آنچه در طول عمل روی می دهد، از پزشک خود سؤال کنید. برخی از مواردی که باید درمورد آن ها با پزشک صحبت کنید عبارتند از:

اینکه آیا پس از انجام برونکوسکوپی یا بیوپسی سوزنی، به سرعت بهبود خواهید یافت. با این حال، پزشکان سلول های کمتری را نسبت به سایر روش ها خارج می کنند، که گاهی اوقات تشخیص را دشوار می کند.
اگر تحت توراکوسکوپی یا بیوپسی باز هستید، می توانید نمونه سلول ها را بلافاصله مورد آزمایش قرار دهید. بسته به نتایج، پزشک می تواند در طی همان جراحی نمونه های بیشتری بردارد یا حتی تمام ریه را خارج کند.
حداقل ۸ ساعت قبل از نمونه برداری از ریه ، باید غذا و مایعات میل نکنید. در صورتی که در طول عمل بیدار باشید ممکن است بتوانید در صبح آب بنوشید.
​

پنوموتوراکس، که در آن هوا بین ریه و حفره قفسه سینه نشت می کند.

پس از بیوپسی ریه چه اتفاقی روی خواهد داد؟

نمونه بیوپسی ریه به آزمایشگاه ارسال می شود و شما طی یک هفته نتیجه مربوط به خود را دریافت خواهید کرد.
ممکن است برای اطمینان از عملکرد صحیح ریه ها، عکس برداری از قفسه سینه انجام شود. در صورتی که بیهوش نبودید، باید بتوانید بعد از چند ساعت به خانه بروید. از کسی بخواهید دنبالتان بیاید، زیرا رانندگی در این شرایط ایمن نیست. در غیر این صورت، ممکن است لازم باشد یک یا چند شب در بیمارستان بمانید.
ممکن است تا چند روز آینده در قفسه سینه خود حس درد داشته باشید. اگر در نتیجه عمل زخم دارید، دستورالعمل های پزشک خود را برای تمیز کردن آن دنبال کنید. معمولاً می توانید به فعالیت های عادی خود بازگردید اما ممکن است لازم باشدتا چندین روز از انجام فعالیت بدنی شدید خودداری کنید. از آن جا که برخی از داروها مانند آسپرین می توانند خونریزی بیشتری در پی داشته باشند، تنها داروهای ضد دردی که پزشکتان تجویز کرده را مصرف کنید.

خطرات و عوارض بیوپسی ریه

خطر ابتلا به پنومونی در همه ی انواع بیوپسی های ریوی دیده می شود.
پنوموتوراکس، که در آن هوا بین ریه و حفره قفسه سینه نشت می کند، می تواند تنفس را دشوار کرده و یا باعث روی هم خوابیدن ریه ها در طول این روش ها شود، اما پزشک شما مراقب این امر خواهد بود و در صورت لزوم هوا را مکش می کند.
سایر عوارض نادر اما جدی بیوپسی های جراحی ریه ممکن است شامل خونریزی شدید، عفونت زخم و لخته شدن خون باشد.
​

عوارض نادر اما جدی بیوپسی های جراحی ریه ممکن است شامل خونریزی شدید، عفونت زخم و لخته شدن خون باشد.

در صورت مشاهده علائم عفونت یا عوارض زیر، با پزشک متخصص ریه تماس بگیرید:

تب بیش از ۳۸ درجه
قرمزی، تورم، یا نشت خون یا مایعات از زخم
درد شدید قفسه سینه
تنگی نفس
سرفه خونی یا مخاط خونی
​

در صورت مشاهده علائم عفونت یا عوارض :قرمزی، تورم،تنگی نفس، سرفه خونی و تب با پزشک متخصص ریه تماس بگیرید.

به روزرسانی : ۲ بهمن ۱۴۰۰

منابع :

۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲
۳.منبع شماره ۳
۴.منبع شماره ۴

نوشته بیوپسی بافت ریه اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.