زردی زبان نشان دهنده چیست؟

زردی زبان یک شرایط تقریبا بی ضرر است که طی آن یک پوشش زرد و ضخیم روی زبان تشکیل می شود. این امر زمانی که رخ می دهد که باکتری های روی سلولهای مرده پوست به دام می افتند و همین امر باعث تغییر رنگ زبان می شود. اما منابع خارجی بر این امر تاکید می ورزند که این مشکل می تواند نشان دهنده یکی از بیماری های حاد باشد. علت تغییر رنگ زبان می تواند متفاوت باشد، اما این امر با پیروی از برخی از راهکارها قابل درمان است و معمولا ظرف چند روز تا چند هفته برطرف می شود.

دلایل زردی زبان

شایع‌ترین علت زردی زبان، تجمع سلول‌های پوستی و باکتری‌ها بر روی زبان است. این تجمع اغلب به دلیل بهداشت نامناسب دهان و دندان است. زردی، خشکی دهان، زبان سیاه کرک‌دار و مصرف تنباکو از دیگر علل ایجاد این عارضه هستند.
یک علت شایع زردی زبان، تجمع سلول‌های پوستی و باکتری‌ها بر روی زبان است. این تجمع اغلب به دلیل بهداشت نامناسب دهان و دندان است.
​

علت تغییر رنگ زبان می تواند متفاوت باشد.

در زیر به بررسی کامل دلایل زردی زبان می‌پردازیم:

علت زرد شدن زبان

زبان زرد معمولا در اثر تجمع بی‌ضرر سلول‌های مرده پوست در نقاط برجسته کوچک (پاپیلا) بر روی سطح زبان است.
در اکثر مواقع زرد شدن زبان زمانی پیش می آید که پاپیلای زبان بزرگ می‌شود و باکتری های موجود در دهان رنگدانه‌های رنگی تولید می‌کنند.
همچنین پاپیلای بلندتر از نرمال می‌تواند به سادگی سلول‌هایی که جدا شده‌اند را حبس کرده که این سلول ها توسط دخانیات، غذاها و یا دیگر موارد رنگی می‌شوند. تنفس از دهان و یا خشکی دهان نیز ممکن است به زرد شدن زبان مرتبط باشد.
ده علت عمده زرد شدن زبان می تواند شامل موارد زیر باشد:

۱- زبان سیاه و مودار

این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که برجستگی‌های کوچک روی نوک و دو طرف زبان بزرگ‌تر شوند. باکتری‌ها، آلودگی‌ها و مواد غذایی روی این برآمدگی‌ها تجمع کرده و رنگ آن‌ها را علاوه بر سیاه، به زرد یا رنگ‌های دیگر تغییر می‌دهند.
برای درمان این علت بایستی علاوه بر این که حداقل ۲ بار در روز و مخصوصا بعد از صرف هر وعده غذایی مسواک می زنید، روزی چند نوبت دهان خود را با آب بشویید. در صورتیکه سیگار می کشید توجه داشته باشید که ترک سیگار، تاثیر مستقیمی روی این علت خواهد داشت.

۲- زبان جغرافیایی

این شرایط زمانی اتفاق می‌افتد که لکه‌های صاف و هموار در جای جای زبان ظاهر شود. پزشکان هنوز علت این عارضه را کشف نکرده‌اند؛ اما می‌بینیم که بعضی اوقات در افراد خانواده اتفاق می‌افتد. این لکه‌ها اغلب قرمز و گاهی زرد رنگ هستند.
درمان زبان جغرافیایی حتما بایستی زیر نظر پزشک انجام شود؛ چرا که بایستی از مسکن‌های قوی استفاده کنید یا درون دهان را با یک شوینده‌ی بی‌حس کننده بشویید. ممکن است پزشک پماد یا شوینده‌ی حاوی کورتیکواستروئید تجویز نماید.

۳- دارو‌های حاوی بیسموث (Bismuth)

قرص بیسموت و سایر دارو‌های حاوی بیسموت می‌توانند رنگ زبان فرد را از زرد تا سیاه تغییر دهند.
یسموت ساب سیترات و ساب سالیسیلات برای درمان زخم معده و روده و نیز در اسهال مسافرتی استفاده می‌شوند.

علائم زردی زبان

علائم رایجی که همراه با زرد شدن زبان مشاهده می‌شوند، عبارتند از:

بوی بد دهان
لکه‌های سفید اضافی روی پوشش زبان یا غشای مخاطی
طعم بد در دهان
گلودرد
احساس سوزش
برآمدگی‌های کوچک روی زبان
رفلاکس معده یا سوءهاضمه
دهان خشک
تب
ظاهرشدن مو روی زبان
درد​

عوامل خطر زرد شدن زبان

هر شخصی در هر سنی ممکن است دچار این مشکل شود. اما برخی عوامل احتمال ایجاد این عارضه را بیشتر می‌کنند. عوامل خطر ابتلا به زردی زبان عبارتند از:

بهداشت ضعیف دهان
استفاده از تنباکو
مصرف زیاد قهوه یا چای سیاه
مصرف الکل
کم‌آبی بدن
سرطان
اختلالات خودایمنی
اختلالات عصبی​

درمان زردی زبان

برای درمان زبان زرد، با یک محلول که شامل مخلوطی از یک واحد پراکسید هیدروژن و پنج واحد آب است، یک بار در روز مسواک بزنید، سپس دهان خود را چند بار با آب بشویید.
درمان بیماری زمینه‌ای که علت زرد شدن زبان است، باید علائم را کاهش دهد.

درمان زبان سیاه کرک‌دار

دندان هایتان را حداقل دوبار در روز،بعد از هر وعده غذایی بشویید. چند بار در روز با آب دهان خود را بشویید. سیگار نکشید.

بهبود بهداشت دهان و دندان

دوبار در روز با استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید و مسواک نرم، دندان‌هایتان را مسواک بزنید. حداقل یک بار در روز از نخ دندان استفاده کنید. استفاده‌ی روزانه از دهان شویه‌ی حاوی فلوراید به بهداشت دهان و دندان کمک می‌کند. هر شش ماه یک بار برای معاینه‌ی دندان هایتان به دندانپزشک مراجعه کنید. استفاده از شیرینی‌ها و مخصوصا غذاهای چسبناک و صمغی مثل شکلات را محدود کنید.​

چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنیم؟

زرد شدن روی زبان در برخی موارد، به ویژه زمانی که با علائم قابل توجهی همراه باشد، می تواند نشانه ای از عوارض جدی تر برای سلامتی مانند یرقان باشد.

دلایل مراجعه به پزشک برای زبان زرد رنگ عبارتند از:

علائم زردی شامل زردی پوست و سفیدی چشم، کبودی، استفراغ، حالت تهوع، تب، اسهال خونی و درد شکم
نگرانی در مورد ظاهر تغییر رنگ زبان یا سایر تغییرات زبان
در صورتی که رنگ زرد زبان با اصلاح سبک زندگی اولیه، درمان های خانگی از بین نرفته یا بیش از ۲ هفته ادامه داشته باشد.
درد
علائمی که بدون هیچ دلیل واضحی بدتر می شوند.
سلول های پوستی بسیار ضخیم و برجسته روی زبان (یا همان پاپیلا) که شبیه لایه ای از خز هستند.

پیشگیری از زردی زبان

به منظور کاهش تعداد باکتری‌ها و کاهش مقدار تجمع سلول‌هایی که می‌توانند باعث زرد شدن زبان شوند، سعی کنید موارد زیر را رعایت کنید:

ترک سیگار
مسواک زدن دندان‌ها دو بار در روز و استفاده از نخ دندان حداقل یک بار در روز
به منظور حذف سلول‌های مرده، مواد غذایی و دیگر مواد، با یک لیسه زبان به آرامی بر سطح زبان خود بکشید.
افزایش میزان فیبر در رژیم غذایی، تعداد باکتری‌های دهان را کاهش می‌دهد.​

رنگ زبان و بیماری‌ها

زمانی که رنگ زبان تغییر می‌کند و از حالت صورتی طبیعی خارج می‌شود، احتمالا مشکل اساسی در سلامتی ایجاد شده است. ممکن است علت تغییر رنگ زبان موارد زیر باشد.

قرمز: احتمال دارد نشانه کمبود ویتامین B باشد. مخملک، اگزما و بیماری کاوازاکی نیز می‌توانند باعث قرمزی زبان شوند.
بنفش: مشکلات قلبی و گردش خون ضعیف می‌توانند باعث بنفش شدن زبان شوند. در بیماری کاوازاکی ممکن است زبان ارغوانی رنگ شود.
آبی: این حالت نشانه گردش ضعیف اکسیژن در خون است. اغلب مربوط به مشکلات ریوی یا کلیوی می‌شود.
خاکستری: گاهی مشکلات گوارشی باعث خاکستری شدن زبان می‌شوند. این حالت می‌تواند نشانه زخم معده یا اگزما هم باشد.
سفید: عفونت‌های قارچی مانند برفک دهان باعث بروز لکه‌های سفید روی زبان می‌شوند. بیماری‌های خوش‌خیمی مانند لکوپلاکیا یا لیکن پلان دهان نیز ممکن است باعث سفیدی زبان شوند.
قهوه‌ای: اغلب بی‍ضرر است. خوردن مواد غذایی خاص یا مصرف تنباکو گاهی رنگ زبان را قهوه‌ای می‌کنند.
سیاه: زبان تیره یا سیاه اغلب مربوط به عادات بد بهداشت دهان است. دیابت نیز می‌تواند این حالت را ایجاد کند.

به روز رسانی : ۲۴ فروردین ۱۴۰۱

منابع :
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲
۳.منبع شماره ۳
۴.منبع شماره ۴

نوشته زردی زبان نشان دهنده بیماری است ؟ اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.

کالپروتکتین

کالپروتکتین، پروتئینی است که توسط نوعی گلبول سفید خون به نام نوتروفیل آزاد می‌شود. هنگامی که التهاب در دستگاه گوارش (GI) وجود دارد، نوتروفیل‌ها به منطقه منتقل می‌شوند و کالپروکتین را آزاد می‌کنند و در نتیجه سطح مدفوع افزایش می‌یابد. این آزمایش میزان کالپروکتین موجود در مدفوع را به عنوان راهی برای تشخیص التهاب در روده‌ها اندازه گیری می‌کند.

التهاب روده

التهاب روده با بیماری التهابی روده (IBD) و برخی عفونت‌های باکتریایی دستگاه گوارش همراه است، اما با بسیاری از اختلالات دیگر که بر عملکرد روده تأثیر می‌گذارد و علائم مشابهی ایجاد می‌کند، مرتبط نیست. از آزمایش کالپروتکتین می‌توان برای تمایز بین شرایط التهابی و غیر التهابی استفاده کرد.

IBD گروهی از اختلالات مزمن است که با بافت‌های ملتهب و آسیب دیده در پوشش دستگاه گوارش مشخص می‌شود. علت IBD مشخص نیست، اما تصور می‌شود که این بیماری‌ها ناشی از یک فرآیند خود ایمنی است که به دلیل سابقه ژنتیکی، یک بیماری ویروسی و یا یک عامل محیطی ایجاد شده است. شایع‌ترین بیماری‌های التهابی روده عبارتند از بیماری کرون (CD) و کولیت اولسروز (UC).

افراد مبتلا به IBD به طور معمول دچار بیماری‌های فعال هستند که با دوره بهبودی متناوب است. در طول بیماری، فرد ممکن است دچار حملات مکرر اسهال شدید یا خونی، درد شکم، کاهش وزن و تب شود. بعد از مدتی علائم اغلب فروکش می‌کنند. بسیاری از افراد ممکن است برای بهبودی دوره‌های طولانی‌تری را پشت سر بگذارند. آزمایش کالپروتکتین می‌تواند در نظارت بر فعالیت بیماری مفید باشد. این آزمایش برای IBD اختصاصی یا تشخیصی نیست، اما ممکن است برای تشخیص و ارزیابی میزان التهاب انجام شود.​

آزمایش کالپروکتین، میزان کالپروکتین موجود در مدفوع را به عنوان راهی برای تشخیص التهاب در روده‌ها اندازه گیری می‌کند.

آزمایش کالپروتکتین مدفوع چگونه انجام می شود؟

برای انجام این آزمایش یک نمونه مدفوع تازه لازم است که در یک ظرف تمیز قرار و در اسرع وقت به آزمایشگاه ارسال شود. اطمینان حاصل کنید که نمونه مدفوع به هیچ وجه آلوده نیست. در ظرفی که برای انجام این آزمایش نمونه مدفوع خود را جمع آوری می نمایید باید عاری از هر گونه آب یا ادرار باشد و برای چنین روشی آمادگی خاصی لازم نیست.

چرا اندازه گیری سطح کالپروتکتین در مدفوع مهم است؟

با اندازه گیری سطح کالپروتکتین در مدفوع ، تشخیص وجود التهاب در روده ها آسان خواهد بود. هرگونه التهاب در روده می تواند با باکتری ها و بیماری التهابی روده همراه باشد. این روش از نظر ماهیت تشخیصی نیست اما می تواند برای تمایز بین اختلالات التهابی و غیر التهابی روده مورد استفاده قرار گیرد. مهم تر از همه ، آزمایش کالپروتکتین مدفوع در تشخیص شدت بیماری التهابی روده نیز کمک می کند.

آزمایش کالپروتکتین مدفوع ممکن است در صورت مشکوک بودن به IBD که در آندوسکوپی نشان داده شده است، توسط پزشک متخصص دستگاه گوترش درخواست داده شود. تشخیص IBD معمولاً با انجام آندوسکوپی (کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی) برای معاینه روده ها و با به دست آوردن یک نمونه بافت کوچک (بیوپسی) برای ارزیابی التهاب و تغییر در ساختارهای بافت تأیید می شود.

این آزمایش ها تهاجمی هستند و در صورت عدم وجود التهاب ، بهتر است انجام نشوند. اگر شخص مبتلا به IBD علائمی داشته باشد که نشان دهنده شعله ور شدن این بیماری است، هم برای تشخیص فعالیت بیماری و هم برای ارزیابی شدت آن، می تواند تست کالپروتکتین درخواست داده شود. به عنوان مثال ، اگر فردی دارای کالپروتکتین نسبتاً بالا باشد ، آزمایش ممکن است چندین هفته بعد تکرار شود تا ببیند آیا در حد متوسط بالا رفته است ، افزایش یافته است یا به حالت عادی برگشته است.
​

برای انجام این آزمایش یک نمونه مدفوع تازه لازم است که در یک ظرف تمیز قرار داده و در اسرع وقت به آزمایشگاه ارسال شود

چه زمانی آزمایش calprotectin کالپروتکتین تجویز می‌شود؟

هنگامی که فرد دارای علائمی است که التهاب دستگاه گوارش را نشان می‌دهد و هنگامی که پزشک می‌خواهد بین IBD و بیماری روده غیرالتهابی تمایز قائل شود، آزمایش کالپروتکین ممکن است انجام شود. علائم و نشانه‌های IBD در افراد مختلف و در طول زمان متفاوت است. آنها ممکن است شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشند:

– اسهال خونی یا آبکی
– گرفتگی یا درد شکم
– تب
– کاهش وزن
– خونریزی از رکتوم
– ضعف

آزمایش کالپروتکتین ممکن است زمانی انجام شود که پزشک مراقبت‌های بهداشتی بخواهد تعیین کند که آیا احتمال انجام آندوسکوپی (کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی) ضروری است یا خیر. هنگامی که فرد مبتلا به IBD باشد، در صورت مشکوک شدن به تشدید بیماری، ممکن است آزمایش کالپروتکتین تجویز شود، هم برای تایید فعالیت بیماری و هم برای ارزیابی شدت آن.

نتیجه آزمایش کالپروتکتین مدفوع چه چیزی را نشان می دهد؟

سطح کالپروتکتین برای بررسی وضعیت سلامتی بیمار اندازه گیری می شود. اگر مدفوع بیمار دارای سطح کالپروتکتین بالایی باشد ، به این معنی است که بیمار از التهاب در روده رنج می برد. اما ، علت دقیق یا محل التهاب را مشخص نمی کند. هرچه سطح کالپروتکتین بالاتر باشد ، التهاب شدیدتر خواهد بود. افزایش کالپروتکتین در بیماران مبتلا به بیماری روده تحریک پذیر ، عفونت باکتریایی ، عفونت انگلی و سرطان روده بزرگ دیده می شود.
نتیجه آزمایش کالپروتکتین مدفوع مثبت بیش از ۲۰۰ میکروگرم در گرم است. برای آزمایش بیشتر ، معالجه و مدیریت ، بیمار باید به متخصص گوارش مراجعه کند.
​

با اندازه گیری سطح کالپروتکتین در مدفوع ، تشخیص وجود التهاب در روده ها آسان خواهد بود.

دلیل پایین بودن سطح کالپروتکتین چیست؟

اگر نتیجه آزمایش کالپروتکتین مدفوع پایین باشد، به این معنی است که علائم و نشانه های بیمار ناشی از اختلال غیر التهابی روده مانند عفونت های ویروسی در دستگاه گوارش است. این بیماری همچنین می تواند ناشی از سندرم روده تحریک پذیر باشد ، و این باعث درد شکم می شود که با گرفتگی و اسپاسم همراه با اسهال یا یبوست مشخص می شود. اگر مقادیر کمتر از ۵۰ میکروگرم در گرم باشد ، آزمایش کالپروتکتین منفی است. فقط به این دلیل که نتیجه ازمایش پایین است لزوماً به معنای این نیست که هیچ مشکلی در بدن وجود ندارد. این بدان معنی است که علائمی که بیمار در حال حاضر با آن روبه رو است مربوط به بیماری التهابی روده نیست.

سایر دلایل احتمالی می تواند موارد زیر باشد:

– سندرم روده تحریک پذیر
– آلرژی غذایی
– بیماری سلیاک
– عدم تحمل ( Intolerance)

دلیل وجود کالپروتکتین متوسط چیست؟

اگر سطح کالپروتکتین متوسط باشد ، بدین معنی است که ممکن است التهابی باشد و وضعیت بیمار رو به وخامت باشد. و اگر آزمایش مجدد انجام شود و نتیجه کالپروتکتین با شدت بالا شود ، به این معنی است که بیمار به آزمایشات بیشتری مانند آندوسکوپی نیاز دارد. همچنین اگر سطح کالپروتکتین بین ۵۰ – ۲۰۰ میکروگرم بر گرم باشد ، به این معنی است که سطح متوسط یا در رنج متوسط است. این مقادیر بیشتر از حد طبیعی است اما هنوز هم پایین تر از نتیجه مثبت است. این امر می تواند با عوامل زیادی مانند:

– دیورتیکولیت خفیف
– عفونت باکتریایی
– مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا آسپیرین
– مصرف زیاد الکل
– عوارض جانبی داروهایی مانند مهارکننده های پمپ پروتون
– هر چیزی که می تواند باعث تحریک روده شود.

اگر نتیجه آزمایش کالپروتکتین مدفوع در رنج متوسط است ، بهتر است بعد از دو تا سه هفته آزمایش را تکرار کنید. اگر سطح همچنان رو به افزایش باشد ، آزمایشات بیشتری لازم است.
​

اگر نتیجه آزمایش کالپروتکتین مدفوع پایین باشد، به این معنی است که علائم و نشانه های بیمار ناشی از اختلال غیر التهابی روده مانند عفونت های ویروسی در دستگاه گوارش است.

چقدر طول می‌کشد تا نتایج آزمایش کالپروتکتین calprotectin مشخص شود؟

این مورد بستگی به آزمایشگاهی دارد که آزمایش کالپروکتین را ارائه می‌دهد. این آزمایش تا حدودی تخصصی است و توسط همه آزمایشگاه‌ها ارائه نمی‌شود. نمونه شما به احتمال زیاد برای آزمایش به آزمایشگاه مرجع ارسال می‌شود و ممکن است چند روز طول بکشد تا نتایج در دسترس باشد.

به روزرسانی : ۲۳ فروردین ۱۴۰۰

منابع :
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲
۳.منبع شماره ۳
۴.منبع شماره ۴

نوشته آزمایش کالپروتکتین اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.

هیپوگلیسمی یا افت قند خون چیست؟

به کودک تازه متولد شده تا هفته چهارم بعد از تولد، نوزاد می گویند، هیپو به معنی پائین و گلیسمی اصطلاحی است که برای سطح قند خون. هیپوگلیسمی نوزادی به سطح گلوکز پلاسما کمتر از ۳۰ میلی گرم در دسی لیتر در ۲۴ ساعت اول زندگی و کمتر از ۴۵ میلی گرم در دسی لیتر در روزهای بعد می گویند. هورمونهای بدن که اصلی ترین آنها انسولین است، تنظیم کننده سطح قند خون هستند. انسولین وظیفه تنظیم قند یا گلوکز خون، متابولیسم یا تجزیه آن و همچنین مصرف قند در بدن را به عهده دارد. وقتی اندام ها و هورمون ها در وضعیت هوموستاز (متعادل) هستند، هورمون ها میزان قند خون را تحت کنترل قرار می دهند اما اگر تعادل برقرار نباشد، احتمال هیپوگلیسمی در نوزاد وجود دارد.
​

به کودک تازه متولد شده تا هفته چهارم بعد از تولد، نوزاد می گویند.

قند نرمال نوزاد چند است؟

اندازه قند نرمال نوزادان نیز با بزرگ شدن و افزایش سن، افزایش پیدا می کند. قند خون نرمال نوزادان بین ۵۰ تا صد است. هر عددی در این بازه طبیعی محسوب می شود درحالی که کمتر از ۵۰ می تواند نشان دهنده افت قند خون در نوزاد باشد که نیاز به اقدام صحیح و به موقع دارد.

شیر نخوردن نوزاد و افتادن قند

احتمالا شنیده اید که برای جلوگیری از افت قند خون نوزاد باید حتما هر دو ساعت یکبار به نوزاد شیر بدهید و حتی شب ها او را از خواب بیدار کنید تا شیر بخورد. در این میان بسیاری از مادرها و پدرها می پرسند که آیا حتما باید نوزاد را برای شیر خوردن از خواب بیدار کنیم؟ در پاسخ به شما می گوییم که بله. افت قند نوزاد ممکن است در خواب رخ داده و به راحتی سبب بی حالی نوزاد شود و چون خواب است شما نمی توانید علائم را تشخیص دهید. بنابراین در ماه های اول بعد از تولد حتما باید هر دو ساعت یکبار به نوزاد خود شیر بدهید و حتی اگر خواب است او را برای شیر خوردن بیدار کنید.
​

اندازه قند نرمال نوزادان نیز با بزرگ شدن و افزایش سن، افزایش پیدا می کند.

تا چند ماهگی نوزاد باید هر دو ساعت شیر بخورد؟

جواب این سوال تا حد زیادی به وزن نوزاد شما بستگی دارد. برای نوزادان نارس متخصص توصیه می کند که حتی هر یک ساعت یکبار شیر بخورد اما برای نوزادانی که زمان تولد وزن مناسبی داشته، رشد و وزن گیری خوبی دارند، متخصصان می گویند که تا پایان ماه سوم و چهارم، شیردهی هر دو ساعت یکبار کافی است و پس از آن می توانید تا حدود زیادی میل شیرخوار را در نظر بگیرید. اما توجه داشته باشید که در یک نوزاد سه ماهه، نباید بین دو وعده شیردهی بیشتر از ۴ تا ۵ ساعت فاصله باشد.

کدام نوزادان در معرض پایین بودن قند خون قرار دارند ؟

نوزادانی که احتمال ابتلای آن ها به پایین بودن قند خون بیشتر است شامل این گروه ها هستند :
– نوزادانی که از مادران مبتلا به دیابت متولد می شوند
– کودکانی که نسبت به مدت حاملگی مادرشان کوچک ترند و یا دارای محدودیت رشد هستند
– نوزادان نارس ، به ویژه آن هایی که هنگام تولد وزن کمی دارند
– نوزادانی که تحت استرس قابل توجهی متولد می شوند
– نوزادان زنانی که دارو های خاصی مانند تربوتالین مصرف می کنند
– کودکانی که نسبت به مدت حاملگی مادرشان بزرگ ترند
​

برای جلوگیری از افت قند خون نوزاد باید حتما هر دو ساعت یکبار به نوزاد شیر بدهید و حتی شب ها او را از خواب بیدار کنید تا شیر بخورد.

علل افت قند نوزادان تازه متولد شده

علل مختلف افت قند نوزادان عبارتند از:

سوء تغذیه مادر در دوران بارداری:

سوء تغذیه عامل مستقیم پایین بودن قند خون در نوزادان است.

افزایش تولید انسولین در نوزاد متولد شده از مادر دیابتی:

دیابت کنترل نشده در مادر موجب می گردد انسولین اضافی از سد جفت عبور کرده و منجر به افت قند خون نوزاد شود.

تولد زودرس:

نوزادانی که قبل از هفته سی و هفت به دنیا می آیند مستعد ابتلا به هیپوگلیسمی هستند.

بیماری های کم خونی همولیتیک پیشرفته یا ناسازگاری گروه خونی مادر و کودک:

عدم سازگاری گروه و نوع خون مادر و کودک می تواند منجر به هیپوگلیسمی شود.

نارسایی های مادرزادی و بیماریهای متابولیک از بدو تولد:

وجود اختلالات ژنتیکی و متابولیکی از بدو تولد یکی از دلایل افت قند خون در نوزادان است.

آسفیکسی هنگام تولد:

نوزادانی که هنگام تولد و در اولین ساعات پس از تولد با سطح اکسیژن پائین مواجه می شوند، مستعد ابتلا به هیپوگلیسمی هستند.

استرس سرد (شرایطی که بیش از حد سرد باشد):

هیپوترمی یا کاهش غیرطبیعی دمای بدن می تواند علت هیپوگلیسمی در نوزادان باشد.
بیماری های کبدی

عفونت ها:

در نوزادانی که مبتلا به عفونت های مادرزادی هستند یا مادر مبتلا به نوع خاصی از عفونت است، احتمال افت قند نوزاد وجود دارد.

علائم افت قند در نوزادان تازه متولد شده

ممکن است علائم افت قند نوزاد همیشه وجود نداشته باشد. معاینات بالینی دقیق و مکرر می تواند علائم قند خون پائین در نوزادان را به شرح زیر مشخص کند:

رنگ پریدگی یا تغییر رنگ پوست کبود: این رنگ پوست به دلیل کاهش ذخیره اکسیژن در بدن و خون وریدی همراه بوده و منجر به سیانوز (رنج کبود) یا رنگ پریدگی می شود.
مشکلات تنفسی از جمله توقف تنفس (آپنه): نفس های کم عمق و سریع یا صدای خرخر (ناله های خفیف)
تحریک پذیری یا احساس بی حالی
بی حالی نوزاد
شلی عضلات یا فلاپی
کم غذا خوردن یا استفراغ
مشکل در گرم نگه داشتن بدن یا هیپوترمی
لرز ، ضعف یا تشنج: هیپوگلیسمی باعث آسیب عصبی موقتی یا دائمی شامل بیهوشی یا غش، تاخیر در ملاک های (نقاط عطف) رشدی و تأخیر در رشد می شود.

توجه داشته باشید که در هنگام افت قند نوزاد الزاما تمامی این نشانه ها را نخواهید دید و ممکن است که فقط نوزاد شما بی حال شود. بنابراین اهتمام کافی در شیردهی صحیح و به موقع اهمیت بسیار زیادی دارد.
​
​

علائم افت قند خون نوزاد چیست ؟

علائم قند خون پایین ممکن است در نوزادان آشکار نباشد اما شایع ترین علائم عبارتند از :

۱. لرزش
۲. کبود رنگ بودن پوست و لب ها ( سیانوز)
۳. توقف ناگهانی تنفس (آپنه)
۴. پایین بودن دمای بدن (هایپوترمی)
۵. ماهیچه های نرم و سست (تونوس عضلانی ضعیف)
۶. کم اشتهایی
۷. کمبود تحرک و انرژی
۸. تشنج

نشانه های افت قند خون ممکن است مشابه علائم سایر مشکلات سلامتی باشد و از این که فرزندتان برای تشخیص، توسط یک ارائه دهنده مراقبت های درمانی ویزیت می شود، اطمینان حاصل کنید .

اگر نوزاد دچار هیپوگلیسمی باشد چه کاری می توان انجام داد؟

معمولاً نوزادان بلافاصله پس از تولد به طور موقت دچار هیپوگلیسمی می شوند. اگر این اتفاق رخ دهد پزشک قند خون آنها را کنترل می کند تا ببیند آیا به حالت عادی باز می گردد یا خیر. در این صورت ممکن است نیازی به درمان نباشد.
اگر نوزادی در روزها، هفته ها یا ماه ها پس از تولد علائم هیپوگلیسمی را نشان می دهد، فوراً به پزشک مراجعه نمایید.
پزشک ممکن است دادن شیر مادر، شیر خشک یا مخلوطی از گلوکز و آب برای افزایش سطح قند خون نوزاد را توصیه کند.
علائم هیپوگلیسمی در نوزادان مشابه بسیاری از بیماری های دیگر است، بنابراین کمک گرفتن از یک متخصص مهم است.

چه چیزی باعث هیپوگلیسمی در نوزاد تازه متولد شده می شود؟

دلایل مختلفی وجود دارد که نوزاد ممکن است دچار هیپوگلیسمی شود. از جمله موارد زیر است:

هیپوگلیسمی انتقالی

افت گلوکز خون یک واکنش طبیعی برای انتقال به زندگی خارج از رحم است. این به عنوان هیپوگلیسمی انتقالی شناخته می شود. تا زمانی که افت قند خون موقت و خفیف باشد، معمولاً به نوزاد آسیب وارد نمی شود.
هیپوگلیسمی انتقالی به این دلیل رخ می دهد که جنین در داخل رحم، مواد مغذی خود را جفت از طریق بند ناف دریافت می کند. درست پس از تولد، پزشک بند ناف را می‌بندد و قطع می‌کند. معمولاً وقتی نوزاد شروع به تغذیه منظم می کند، هیپوگلیسمی انتقالی به سرعت خود را اصلاح می کند. اما در برخی از نوزادان، این افت بسیار زیاد است و باعث کاهش خطرناک گلوکز خون می شود.

غذای ناکافی

برخی از نوزادان در بدو تولد غذای کافی دریافت نمی کنند. این موضوع می تواند زمانی اتفاق بیفتد که تاخیر در شیردهی وجود داشته باشد، زمانی که والدین شیردهی را زود انجام نمی دهند، یا زمانی که مشکلاتی در تامین شیر مادر وجود دارد.

درمان قند خون پایین در نوزادان

در صورتی که نگرانی خاصی بابت میزان قند خون نوزاد وجود دارد، در همان ابتدای امر مادر باید به نوزاد شیر بدهد. تغذیه با شیر مادر در صورت امکان، از بهترین¬ راه¬ های مقابله با افت قند نوزاد است. تا جایی که امکان دارد نوزاد را نزدیک به خود، ترجیحاً در تماس پوست با پوست با خود نگه دارید، به این ترتیب علاوه بر اینکه به شیرخوردن ترغیب می¬ شود، بدنش گرم شده و به این ترتیب خطر ابتلا به هیپوگلیسمی کاهش می¬ یابد. در نوزادان نارس معمولا توصیه می شود از روش مراقبت کانگورویی استفاده شود.

اگر نوزاد در گرفتن پستان مشکل دارد

ناامید نشوید و همچنان با شیر مادر تغذیه کنید. پرستار می¬ تواند در دوشیدن شیر به شما کمک کند، سپس شیر  را با شیشه شیر به نوزاد بخورانید. اگر کودک همچنان از شیرخوردن امتناع می¬ کند، پرستار می¬ تواند لوله تغذیه نرم و انعطاف پذیری را به آرامی از راه بینی به معده او وارد کند. اگرچه این مسئله برای مادر بسیار ناراحت¬ کننده است، اما دست¬ کم به این ترتیب کودک غذای مورد نیاز خود را دریافت خواهد کرد.

تغذیه با شیر دوشیده شدۀ مادر بسیار کار مناسبی است

ولی اگر نمی¬ توانید شیر زیادی بدوشید، خود را سرزنش نکنید. در بیمارستان جایگزین مناسبی برای شیر مادر مثل شیرخشک به نوزاد می¬دهند تا سطح قند خون نوزاد را بالا برده و تنظیم کنند. اگر نوزاد از شیر مادر تغذیه کند اما سطح قند خون همچنان پایین باشد، باید در خصوص استفاده از شیرخشک تصمیم ¬گیری شود. پرستار در این ¬باره با شما صحبت خواهد کرد. بهتر است بدانید بیمارستان هیچ اقدامی بدون مشورت با شما انجام نخواهد داد.

برای دوشیدن شیر کمک بگیرید

برای دوشیدن شیر از اطرافیان کمک بگیرید و مقداری از آن را ذخیره کنید. همچنین بهتر است زود به زود نوزاد را برای شیرخوردن، در آغوش بگیرید. اگر میزان قند خون بعد از شیردهی با شیر مادر همچنان کم باشد، باید به پزشک متخصص اطفال، مراجعه و در صورت لزوم محلول شکر یا گلوکز به نوزاد داد.
هرگاه میزان قند خون نوزاد ثابت شد، میتواند مجددا به تغذیه ادامه داد و قطره قند خون به تدریج کنار گذاشت.
اما اگر نوزاد به هیچ یک از درمان ¬های فوق جواب ندهد و یا هیپوگلیسمی ادامه پیدا کند، پزشک باید آزمایش های لازم را انجام دهد تا ریشه این بیماری مشخص شود.
​

پیشگیری از هیپوگلیسمی

همانطور که اعلام شد هیپوگلیسمی انتقالی بلافاصله پس از تولد طبیعی است با این حال با استفاده از برخی اقدامات می توان به کاهش خطر تبدیل هیپوگلیسمی به یک مشکل دائمی کمک کرد. از جمله اقدامات کمک کننده:

تغذیه فوری در یک ساعت اول پس از تولد
شناسایی زود هنگام نوزادان دارای خطر هیپوگلیسمی
انجام آزمایش گلوکز ۳۰ دقیقه پس از اولین تغذیه برای نوزادان دارای خطر
استفاده از مکمل های اولیه برای نوزادانی که دچار مشکلات تغذیه هستند
آزمایش گلوکز باعث پیشگیری از ایجاد هیپوگلیسمی نمی شود، با این حال با تشخیص زودهنگام، امکان درمان هر چه سریع تر را فراهم می کند. در نتیجه احتمال ایجاد عوارض کاهش می یابد.

خلاصه کلی

هیپوگلیسمی در نوزادان رایج و بلافاصله پس از تولد موقت است. با این حال، هیپوگلیسمی مداوم یا شدید بسیار جدی است. درمان سریع می تواند جان یک نوزاد را نجات دهد. اگر نوزاد علائم کلی هیپوگلیسمی را نشان می دهد، فوراً به پزشک مراجعه نمایید.
مهم است که در مورد هر راهکار با پزشک مشورت کنید.

به روزرسانی : ۲۱ فروردین ۱۴۰۱
منابع :
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲
۳.منبع شماره ۳
۴.منبع شماره ۴

نوشته هیپوگلیسمی یا افت قند خون نوزاد اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.

تاخیر پریود

پریودی یا عادت ماهانه، یکی از تنظیمات فیزیولوژیک در بدن است که اگر چه در این دوران، بانوان با ناراحتی هایی همانند دل درد، افسردگی و… مواجه می شوند اما پریودی نه تنها برای تصفیه بدن از خون و مواد سمی نیاز بوده بلکه شرط لازم برای قدرت باروری است. این عادت ماهانه باید منظم باشد. در صورتی که مدتی است تاخیر در پریودی خود مشاهده می کنید، لازم است علت آن را پیگیر باشید. متاسفانه اغلب دختران نسبت به این مسئله بی تفاوت هستند. چندین عامل منجر به تاخیر در پریودی خواهد شد در این مقاله در مورد این موضوع صحبت خواهیم کرد.

تاخیر پریود یکی از مسائلی است که برای بسیاری از افراد ممکن است نگران کننده باشد. گاهی اوقات اولین احتمال برای بسیاری افراد بارداری می باشد ولی باید بدانیم تاخیر پریود با علل مختلف ممکن است اتفاق بیفتد. تاخیر پریود علاوه بر نگرانی که به همراه دارد گاهی با فشار های عصبی، مشکلات جسمی و درد ها را نیز دارد به همین دلیل باید علل تاخیر پریود را بدانیم تا بتوانیم پیشگیری یا درمان مورد نیاز را انجام بدهیم.
​

تاخیر پریود یکی از مسائلی است که برای بسیاری از افراد ممکن است نگران کننده باشد.

علت تأخیر در عادت ماهانه یا پریود چیست؟

تأخیر در آغاز چرخه قاعدگی، اتفاقی که هر خانمی در طول زندگی و سال های باروری آن را تجربه می کند. این اتفاق برای برخی از خانم‌ها که دوره‌های ماهیانه منظمی دارند، ممکن است بسیار کم رخ‌داده و باعث نگرانی آن‌ها شود و برعکس برای خانم‌هایی که قاعدگی های نامنظم دارند، اتفاقی آشنا و همیشگی باشد.

توجه داشته باشید نامنظم بودن قاعدگی در دو صورت طبیعی است: زمانی که فرد برای اولین بار عادت ماهانه میشود و زمانی که نزدیک به یائسه شدن می باشد.

عموم مردم علت پریود نشدن را بارداری و یا مشکلات هورمونی می دانند. در صورتی که سبک زندگی و عوامل مختلف دیگری نیز میتواند باعث عقب افتادن عادت ماهانه شوند. در ادامه با علت و عوامل اصلی تأخیر در قاعدگی آشنا می‌شویم:

۱. بارداری:

بارداری تا حد زیادی شایع ترین علت عقب افتادن پریود است. یک فرد می تواند باردار شود، حتی زمانی که قرص های ضد بارداری را طبق دستور مصرف می کند. هر شخصی که از نظر جنسی فعال است و پریودش را از دست داده است، یا فقط لکه بینی خفیفی دارد، می تواند از تست‌های فوری بارداری استفاده کند.
​

تاخیر پریود می تواند به علل مختلف پیش آید.

۲. استفاده از قرص‌های جلوگیری از بارداری هورمونی:

داروهای ضدبارداری زمان بین دوره‌ها را به تأخیر می‌اندازند. همچنین، عقب افتادن پریود در ماه‌های اول بعد از کنار گذاشتن استفاده از این روش نیز قابل انتظار است.

۳. شیردهی:

یکی از هورمون‌هایی که موجب به تاخیرافتادن پریود یا سرکوب سیکل قاعدگی می‌شود، هورمون پرولاکتین است. در دوره شیردهی پرولاکتین زیادی در بدن مادر تولید می‌شود، بنابراین در صورت تأخیر در عادت ماهانه نیازی به نگرانی نیست.

۴. ورزش سنگین:

ورزش روزانه نقش غیرقابل انکاری در بهبود شرایط جسمانی دارد ولی ورزش سنگین به صورت حرفه‌ای، باعث کاهش استروژن مورد نیاز برای تکمیل چرخه قاعدگی و تأخیر در روند طبیعی پریود می‌شود.

۵. استرس :

استرس از طریق تأثیر بر ترشح هورمون‌هایی ازجمله کورتیزول و آدرنالین بدن را به سمت سرکوب تخمک گذاری و نهایتاً به تأخیر افتادن سیکل عادت ماهانه هدایت می‌کند.

۶. کاهش یا افزایش وزن:

تغییرات شدید در وزن بدن می‌تواند بر طول چرخه قاعدگی تأثیر بگذارد. کاهش یا افزایش وزن شدید می‌تواند تولید هورمون‌های تنظیم کننده سیکل ماهانه را به عهده دارند، متوقف کند و باعث اختلال در روند طبیعی چرخه پریود شود.

۷. سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS):

سندرم تخمدان پلی کیستیک یا تنبلی تخمدان یک اختلال هورمونی که باعث می شود بدن هورمون مردانه آندروژن بیشتری تولید کند. با افزایش سطح هورمون های مردانه و عدم تعادل هورمونی، کیست روی تخمدان ها ایجاد می شود. این موضوع می تواند باعث عقب افتادن پریود و نامنظم شدن تخمک گذاری شود.

۸. تغییر در برنامه روزانه:

تغییر در ریتم خواب و بیداری، رفتن به مسافرت، تغییر فصل و یا حتی تغییر در ساعات کاری، می‌تواند با تغییر ساعت داخلی بدن و تنظیم هورمون‌ها باعث عقب افتادن عادت ماهانه شود.

۹. اختلالات تیروئید:

کم کاری و پرکاری تیروئید می‌تواند چرخه قاعدگی شما را مختل کند. غده تیروئید از طریق تولید هورمون‌های تیروئیدی نقش مهمی در تنظیم متابولیسم بدن دارد و اگر از حالت تعادل خارج شود، می‌توانید باعث تأخیر در پریود شود.
​

کم کاری و پرکاری تیروئید می‌تواند چرخه قاعدگی شما را مختل کند.

۱۰. بیماری‌ها:

برخی عفونت‌ها و بیماری‌ها مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا، سینوزیت، ورم لوزه و یا حتی بیماری‌های مزمن همچون پرولاکتینوما، دیابت و بیماری سلیاک، نیز می‌توانند بر تخمک گذاری تأثیر بگذارند و در نتیجه قاعدگی را به تأخیر بیندازند. پرولاکتینوما تومور غده هیپوفیز است که باعث ترشح بیش از اندازه پرولاکتین و اختلال در چرخه قاعدگی می‌شود.
توصیه می‌شود زنانی که سردرد، تاری دید و ترشح از پستان در زمان‌های غیر شیردهی و همچنین عقب افتادن پریود را تجربه می‌کنند، برای بررسی این موضوع به پزشک مراجعه کنند.

۱۱. داروها:

اگر داروی جدیدی مصرف می‌کنید، ممکن است یکی از عوارض جانبی آن تأخیر پریود باشد. استفاده از برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی، برخی از داروهای ضد بارداری، کورتیکواستروئیدها و داروهای شیمی درمانی می‌توانند باعث تأخیر در سیکل عادت ماهانه شوند.

۱۲. سندرم آشرمن:

بعضاً بعد از دستکاری‌های رحمی مانند کورتاژ، سزارین یا درمان فیبروییدهای رحمی سندرم آشرمن اتفاق می‌افتد. در این وضعیت به صورت خودکار بافت‌هایی در مخاط رحم ساخته می‌شوند که از ریزش طبیعی مخاط و بروز خونریزی جلوگیری می‌کنند. این عارضه گاه منجر به بروز خونریزی سبک رحمی و گاه منجر به قطع کامل قاعدگی می‌شود.

۱۳. یائسگی زودرس:

علاوه بر موارد فوق، پریود نشدن می‌تواند به خاطر یائسگی زودرس اتفاق بیوفتد. اغلب خانم‌ها در ۵۰ سالگی یائسه می‌شوند؛ یائسگی قبل از ۴۰ سالگی زودرس محسوب می‌شود. این مشکل می‌تواند بر اثر عوامل ارثی و یا بیماری‌های خودایمنی بروز پیدا کند.کلا یائسگی و فقدان عملکرد تخمدان‌ها، باعث کاهش استروژنِ در گردش میشود و مخاط رحم را از بین می‌برد. این امر منجر به پایان یافتن چرخه قاعدگی می‌شود.

تا چند روز تاخیر در پریود شدن طبیعی است ؟

به طور نرمال یک دوره ی پریود معمولا ۲۸ روزه است اما در افرادی که پریودشان هفت روزه است، فاصله ی بین پریودها تا ۳۵ روز هم می‌رسد. با این حساب چهار الی پنج روز تاخیر در زمان پریود طبیعی است.

درمان های خانگی برای تاخیر در پریود شدن

​
برطرف کردن مشکل تاخیر در پریود شدن با زنجبیل​

زنجبیل یک عنصر شگفت انگیز است که هم برای منظم شدن چرخه ی قاعدگی و هم برای کاهش درد پریودی بسیار موثر است. برای یک لیوان آب از یک قاشق زنجبیل استفاده کنید و چای زنجبیل برای خودتان دم کنید. برای بهتر شدن مزه ی آن میتوانید از یک قاشق عسل هم استفاده کنید. جهت اطلاع بیشتر در مورد این این گیاه می‌توانید به مقاله خواص زنجبیل مراجعه کنید.
​

زنجبیل یک عنصر شگفت انگیز است که هم برای منظم شدن چرخه ی قاعدگی و هم برای کاهش درد پریودی بسیار موثر است.

​
تاخیر در پریود شدن | دارچین​

دارچین برای کنترل هورمون های بدن شما و تنظیم فشار خون بسیار موثر است و می‌تواند به سادگی چرخه ی قاعدگی شما را منظم کند. از دارچین می‌توانید در پختن غذاهایتان استفاده کنید. همچنین خوردن هر روز یک لیوان شیر گرم همراه دارچین،به تنظیم سیکل قاعدگی کمک می‌کند.
​

استفاده از کنجد​

استفاده از کنجد برای درمان چرخه های نامنظم پریودی از زمان قدیم رایج بوده. کنجد باعث ترشح هورمون ها می‌شود و سطح هورمون های بدن را تنظیم می‌کند همچنین کنجد با تقویت فشار خون بدن باعث می‌شود چرخه های پریودی با حالت منظم دربیایند.
​

مصرف زردچوبه برای حل مشکل تاخیر در پریود شدن​

زردچوبه یک آنتی اکسیدان عالی است که مواد مغذی و عناصر ارگانیک بسیاری دارد. علاوه بر این زردچوبه به سبب ضد باکتریایی بودنش می‌تواند تعادل را به هورمون های شما برگرداند. از زردچوبه در غذاهایتان میتوانید استفاده کنید.همچنین می‌توانید از قرص‌های باز شدن پریود زیر نظر متخصص استفاده کنید.
​

زردچوبه یک آنتی اکسیدان عالی است که مواد مغذی و عناصر ارگانیک بسیاری دارد.

​
دوری از استرس و اضطراب​

استرس های زندگی تا حد زیادی روی نظم قاعدگی اثر می گذارد.داشتن برنامه منظم، ورزش و پیاده روی، تغــذیه سالم، استفاده از تکنیک های مراقبه و داشتن سرگرمی نقش زیادی در کاهش استرس دارد.

در صورت عقب افتادن پریود چه باید کرد؟

تخمدان ها تخمک را در فرآیندی به نام تخمک گذاری آزاد می کنند که تقریباً هر ۲۸ روز یکبار اتفاق می افتد. اگر هیچ اسپرمی تخمک را بارور نکند، معمولاً قاعدگی فرد حدود ۱۴ روز بعد شروع می شود.
تا ۵ روز جا به جایی در تاریخ شروع سیکل عادت ماهانه یا پریودی امری طبیعی می باشد و در غیر این صورت باید به دنبال علت آن باشید.

در صورت اطمینان از نتیجه منفی آزمایش خون برای کنترل بارداری و یا نداشتن رابطه جنسی، به پزشک برای بررسی سایر علل مراجعه کنید.

به روزرسانی : ۳ اسفند ۱۴۰۰

منابع :
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲
۳.منبع شماره ۳

نوشته نگرانی برای تأخیر پریود اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن نوعی دارو هستند که قدرت سیستم ایمنی بدن را سرکوب یا کاهش می دهند. برخی از این داروها برای کاهش احتمال رد پیوند برای اندام پیوند یافته مانند کبد، قلب یا کلیه استفاده می شوند. این داروها به عنوان داروهای ضد احتقان هم شناخته می شوند. سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی اغلب برای درمان اختلالات خود ایمنی مانند لوپوس، پسوریازیس و آرتریت روماتوئید کاربرد دارند.
​

این داروها، سیستم ایمنی بدن را تضعیف و تا حدودی سرکوب می کنند تا تأثیر این بیماری ها بر روی بدن کاهش یابد.

شرایط خود ایمنی

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی برای درمان بیماری های خود ایمنی استفاده می شوند. در یک بیماری خود ایمنی، سیستم ایمنی بدن به بافت خود بدن حمله می کند. این داروها، سیستم ایمنی بدن را تضعیف و تا حدودی سرکوب می کنند تا تأثیر این بیماری ها بر روی بدن کاهش یابد.

بیماری های خود ایمنی تحت درمان با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، عبارتند از:​

لوپوس​
پیوند عضو​
پسوریازیس​
بیماری کرون​
آلوپسی آرهاتا​
روماتیسم مفصلی​
مولتیپل اسکلروزیس​

تقریباً هرکسی که تحت جراحی پیوند اعضاء قرار می گیرد، باید مادام العمر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن مصرف کند چون سیستم ایمنی بدن ممکن است عضو پیوند یافته را به عنوان یک جسم خارجی تشخیص دهد و در نتیجه به آن حمله می کند و منجر به بروز صدمات شدید و حتی رد پیوند شود. این داروها به اندام پیوند داده شده اجازه می دهند تا سالم باقی بمانند.
​
​

انواع داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی​

انواع داروهای سرکوب کننده های سیستم ایمنی، داروهایی هستند که به سرکوب سیستم ایمنی بدن کمک می کنند. بسیاری از آن ها در ابتدا در بیماران پیوند اعضاء برای کاهش خطر رد پیوند کاربرد داشتند. هم اکنون این دارو ها برای درمان برخی از بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید هم استفاده می شوند. قبل از تجویز داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی، پزشک ممکن است بیوپسی کلیه یا دستگاه اندام آسیب دیده را انجام دهد تا موثرترین دوره و دوز درمانی را ارزیابی کند.

بعضی اوقات انواع داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی به جای درمان با استروئید و یا همراه با آن ها تجویز می شوند. به همین دلیل ، به آن ها “داروهای صرفه جویی در استروئید” یا “داروهای کمکی” هم گفته می شود. داروهای استروئید معمولاً فواید دو برابری دارند، زیرا اغلب باعث بهبود یا از بین رفتن نیاز به استروئیدها و در عین حال تسکین علائم بیماری می شوند.

دارو یا دارویی که برای بیمار تجویز می شود به علت مصرف بر اساس پیوند اعضاء، اختلال خود ایمنی یا سایر علل بستگی دارد. بسیاری از افرادی مصرف کنندگان ایت داروها مجبور هستند بیشتر از یک نوع دارو مصرف کنند.

اصطلاح دیگر این داروها داروهای ضد رد پیوند است.

انواع سرکوب کننده سیستم ایمنی

۲ نوع سرکوب کننده سیستم ایمنی وجود دارد:
​
داروهای القایی: داروی ضد احتقان قدرتمند که در زمان پیوند استفاده می شود​
داروهای نگهدارنده: داروهای ضد احتقان برای مدت طولانی استفاده می شود.​
​

انواع داروهای سرکوب کننده های سیستم ایمنی، داروهایی هستند که به سرکوب سیستم ایمنی بدن کمک می کنند.

​
لیست سرکوب کننده های سیستم ایمنی بدن​

چندین نوع داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی وجود دارد. دارو یا داروهایی که برای شما تجویز می شوند بستگی به این دارد که شما پیوند عضو، اختلال خود ایمنی یا وضعیت دیگری داشته باشید یا خیر.
بسیاری از افرادی که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی دریافت می کنند، بیش از یکی از این دسته از داروها را مصرف می کنند.

معمولاً ۴ کلاس داروی نگهداری وجود دارد:​

استروئیدها: پردنیزون​
مهار کننده Mtor: سیرولیموس​
مهارکننده های کلسینورین: تاکرولیموس و سیکلوسپورین​
عوامل ضد پروتئین: مایکوفنولات مفتیل، مایکوفنولات سدیم و آزاتیوپرین​

دارو یا دارویی که برای بیمار تجویز می شود به علت مصرف بر اساس پیوند اعضاء، اختلال خود ایمنی یا سایر علل بستگی دارد.

​
چگونه این دارو ها می‌توانند اثر واکسن را کاهش دهند؟​

والاس گفت: “واکسن ها با آموزش سیستم ایمنی بدن شما برای شناسایی یک تهدید خاص عمل می‌کنند تا در صورت مشاهده مجدد این تهدید بتواند به طور مناسب پاسخ دهد.”
با این حال، طبق گفته والاس، دارو های سرکوب کننده سیستم ایمنی با کاهش توانایی سیستم ایمنی بدن شما در شناسایی و مقابله با تهدید ها کار می‌کنند.
این سرکوب در درمان بیماری های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید، جایی که واکنش ایمنی نامطلوب در آن رخ می‌دهد، مفید است.
وی گفت: “اما سرکوب سیستم ایمنی همچنین توانایی سیستم ایمنی بدن را برای پاسخ دادن به مواردی که می‌خواهید به آنها پاسخ دهد مانند عفونت ها و واکسن ها کاهش می‌دهد.”
“ما در حال درک این موضوع هستیم که افرادی که دارو های سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می‌کنند ممکن است واکنش کم و ضعیف تری نسبت به واکسیناسیون COVID داشته باشند.”
​

واکسن ها با آموزش سیستم ایمنی بدن شما برای شناسایی یک تهدید خاص عمل می‌کنند تا در صورت مشاهده مجدد این تهدید بتواند به طور مناسب پاسخ دهد.

​
عوارض داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی​

عوارض جانبی برای این داروهای در دسترس بسیار متفاوت است. با این حال، تمام این داروها خطر جدی عفونت را به همراه دارند. هنگامی که این دارو بدن را تضعیف می کند، بدن بیمار در برابر عفونت مقاومت کمتری ایجاد می کند و بیمار را بیشتر در معرض عفونت قرار می دهند. البته این عفونت ها قابل درمان خواهند بود. عفونت بیشتر در دوره ابتدایی بعد از پیوند مشکل ایجاد می کند زیرا میزان دوز این داروها در این زمان ها بیشتر است.

بیماران مصرف کننده این داروها در صورت بروز هر یک از علائم زیر بهتر است سریعا به پزشک مراجعه کنند:​

تب یا لرز​
تکرر ادرار​
ادرار دردناک​
درد در ناحیه کمر​
مشکل در ادرار کردن​
خستگی یا ضعف غیر طبیعی​

شایع ترین عوارض این داروها ناراحتی معده است. اگر این اتفاق رخ داد، از پزشک خود بپرسید که آیا می توانید در زمان های مختلف داروی خود را برای کمک به این مشکل جا دهید. حدود ۶ ماه تا یک سال پس از پیوند، سرکوب سیستم ایمنی بدن معمولاً کاهش می یابد و احتمال عوارض جانبی باید کم باشد. اگر هنوز عوارض جانبی دارید، با تیم پیوند خود صحبت کنید تا دوز را تغییر دهید یا به یک داروی دیگر تغییر دهید. تغییرات در این داروها فقط باید پس از مراجعه به مرکز پیوند شما انجام شود.

​

شایع ترین عوارض این داروها ناراحتی معده است.

به روزرسانی : ۱۹ بهمن ۱۴۰۰

منابع :
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲
۳.منبع شماره ۳
۴.منبع شماره ۴

نوشته داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی را می شناسید؟ اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.

یائسگی چیست؟

یائسگی به آن دوره از زندگی هر خانمی اطلاق می شود که پریود او متوقف می شود و تخمدان ها عملکرد خود را که تولید مثل است را از دست می دهند. معمولاً این اتفاق در سنین ۴۵ تا ۵۵ سالگی رخ می دهد، اما در چند مورد استثنایی زنان ممکن است در ۳۰ سالگی یا کمتر یائسه شوند. این وضعیت به عنوان یائسگی زودرس یا نارسایی زودرس تخمدان شناخته می شود.

استروژن یکی از هورمون های بسیار مهمی است که در طول سال های باروری یک زن توسط تخمدان ها تولید می شود. این هورمون ویژگی های زنانه را در بدن خانم ها از سن بلوغ ایجاد کرده و چرخه تولید مثل آنها را کنترل می کند.

فرآیند یائسگی

با بالاتر رفتن سن خانم ها، ذخیره تخمک آنها در تخمدان کاهش یافته و توانایی بارداری کاهش می یابد. در این زمان استروژن کمتری تولید می شود و باعث می شود بدن رفتار متفاوتی داشته باشد. با این حال بدن تولید استروژن را در طول شب متوقف نمی کند و حتی ممکن است این روند چندین سال طول بکشد، در طی کاهش میزان استروژن در بدن علائم به تدریج بوجود می آیند. این تغییر تدریجی “دوره یائسگی” نامیده می شود.

در حدود ۵۰-۵۵ سالگی، چرخه ماهانه کاملاً متوقف می شود. بنابراین دیگر هیچ تخمک گذاری، پریود و بارداری وجود ندارد. این فرآیند یائسگی است.
​

در دوران یائسگی چه تغییراتی در زنان ایجاد می‌شود؟​

بانوان معمولاً در سنین ۴۵ تا ۵۵ سالگی به‌طور تدریجی دچار یائسگی می‌شوند یعنی قاعدگی متوقف می‌شود و فرد دیگر امکان باردارشدن ندارد. در این دوران تغییرات هورمونی در بدن زنان ایجاد می‌شود. قبل از یائسگی، هورمون‌های زنانه باهم کار می‌کنند تا تخمک را از تخمدان‌ها رها کنند و یا قاعدگی ماهانه را تنظیم کنند یا از شروع بارداری حمایت کنند. در دوران یائسگی، در بدن زمان ترشح هورمونهای زنانه شروع به نوسان می‌کنند. این نوسانات هورمونی باعث قاعدگی نامنظم و سایر علائم یائسگی می‌شود. این علائم عبارت‌اند از :​

دوره‌های قاعدگی نامنظم​
گرگرفتگی​
مشکلات خواب​
خشکی واژن، سوزش یا ترشحات واژن​
نوسانات خلقی​
مشکل در تمرکز​

انوان معمولاً در سنین ۴۵ تا ۵۵ سالگی به‌طور تدریجی دچار یائسگی می‌شوند یعنی قاعدگی متوقف می‌شود و فرد دیگر امکان باردارشدن ندارد.

علت یائسگی چیست؟

یائسگی یک فرایند طبیعی است که در اثر کهولت تخمدان ها و تولید کم تر هورمون های بارور اتفاق می افتد.
بدن در واکنش به پایین آمدن سطح موارد زیر، دستخوش تغییراتی می شود:​

استروژن​
پروژسترون​
تستسترون​
هورمون تحریک کننده ی فولیکول (FSH)​
هورمون لوتئینی (LH)​

از جمله قابل توجه ترین تغییرات از بین رفتن فولیکول های فعال تخمدان است. این ساختار کار تولید و رهاسازی تخمک از جداره ی تخمدان را برعهده دارد که باعث قاعدگی و باروری می شود.
اکثر بانوان متوجه می شوند که با طولانی و شدید تر شدن خونریزی، بسامد قاعدگی نامنظم تر می شود. این اتفاق معمولا از اواسط تا اواخر ۴۰ سالگی رخ می دهد. اکثر زنان آمریکایی تا ۵۲ سالگی دچار یائسگی می شوند.
در برخی موارد، در اثر جراحت یا جراحی برداشتن تخمدان و ساختار لگن مربوط به آن، یائسگی اتفاق می افتد.
​

از جمله قابل توجه ترین تغییرات یائسگی از بین رفتن فولیکول های فعال تخمدان است.

از جمله عوامل جلو افتادن یائسگی می توان به موارد زیر اشاره کرد:​

اووفورکتمی دوجانبه، یا برداشتن هر دو تخمدان​
فرسایش تخمدان، یا پایان یافتن عملکرد تخمدان که ممکن است توسط هورمون تراپی، جراحی یا روش های رادیوتراپی در زنانی رخ دهد که مبتلا به تومور گیرنده ی استروژن هستند.​
پرتو درمانی لگن​
جراحت لگن که باعث آسیب شدید یا از بین رفتن تخمدان ها می شود.​
​

چه آزمایش هایی برای زنان مبتلا با علائم یائسگی نیاز است؟​

زنان مبتلا به علائم یائسگی که ممکن است یائسگی زودرس داشته باشند یا افرادی که خطر سایر مشکلات سلامتی مانند پوکی استخوان را دارند ممکن است یک یا چند آزمایش زیر را انجام دهند:
​

آزمایش‌های هورمونی​

پزشک ممکن است برای افرادی که در شرف یائسگی هستند، چندین آزمایش خون برای بررسی سطح هورمون محرکه فولیکولی (FSH) و استروژن تجویز کند. در این دوران، سطح FSH در بدن افزایش و میزان استروژن کاهش پیدا می‌کند.

در نیمه اول چرخه قاعدگی، FSH، هورمونی که توسط غده هیپوفیز قدامی آزاد می‌شود، بلوغ تخمک‌ها و همچنین تولید هورمونی به نام استرادیول را تحریک می‌کند.

استرادیول نوعی استروژن است که وظیفه آن (در کنار سایر وظایف) تنظیم چرخه قاعدگی و حمایت از دستگاه تولید مثل زنان را دارد.
این آزمایش خون علاوه بر تأیید یائسگی می‌تواند علائم برخی اختلالات هیپوفیز را تشخیص دهد.

پزشک شما ممکن است آزمایش خون دیگری برای بررسی هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH) تجویز کند زیرا کم کاری تیروئید می‌تواند علائمی شبیه به یائسگی ایجاد کند.

آزمایش جدیدی به نام PicoAMH Elisa هم جدیدا انجام می‌شود که مقدار هورمون آنتی مولرین (AMH) را در خون اندازه‌گیری می‌کند. نتیجه این آزمایش کمک می‌کند که پزشک تشخیص دهد که شما چه زمانی وارد دوره یائسگی می‌شود اگر تا کنون نشده باشید.

آزمایش‌های دیگری که ممکن است درخواست داده شوند عبارتند از:

آزمایش پروفایل لیپیدی
برای بررسی افزایش تری گلیسیرید و LDL «کلسترول بد» و کاهش HDL «کلسترول خوب» برای ارزیابی خطر مرتبط با بیماری قلبی عروقی

شمارش کامل سلول‌های خونی (CBC)
از این آزمایش برای تعیین تعداد گلبول‌های قرمز و سفید در خون استفاده می‌شود.

پنل متابولیک جامع (CMP)
این مجموعه آزمایشات برای بررسی عملکرد کبد و کلیه، به خصوص در هنگام استفاده از هورمون جایگزین (HRT) انجام می‌شوند.

بررسی فشار خون
در دوران یائسگی لازم است که فشار خون شما به طور منظم ارزیابی شود.
​

پزشک ممکن است برای افرادی که در شرف یائسگی هستند، چندین آزمایش خون برای بررسی سطح هورمون محرکه فولیکولی (FSH) و استروژن تجویز کند.

​
کاهش علائم یائسگی​

تغییر سبک زندگی​

یک سبک زندگی سالم می تواند اثرات یائسگی را به حداقل برساند و به تقویت قلب و استخوان کمک کند. بسیاری از خانم ها احساس می کنند که زمان مناسبی برای بررسی نحوه رفتار با بدن خود است. در اینجا چند نکته برای بررسی وجود دارد:
​

درمان های مکمل و جایگزین​

این موارد به یک انتخاب محبوب تبدیل شده و بسیاری از زنان از آنها استفاده می کنند، اگرچه تحقیقات علمی محدودی برای حمایت از تأثیر آنها یا در واقع ایمنی آنها انجام شده است. آنها ممکن است گاهی اوقات به علائم دردسرساز کمک کنند، اما بعید است تأثیر قابل توجهی بر قدرت استخوان، قلب یا رگ های خونی داشته باشند.

انتخاب یک روش درمانی مکمل یا جایگزین می تواند یک چالش باشد. بسیاری از موارد مختلف به عنوان درمان مکمل وجود دارد. طب سوزنی، رایحه درمانی ، درمان های گیاهی، هومیوپاتی ، هیپنوتیزم درمانی، یوگا و رفلکسولوژی همه در یائسگی مفید بوده اند.
​

درمان جایگزینی هورمون (HRT)​

درمان جایگزینی هورمون موثرترین و پرکاربردترین درمان برای علائم یائسگی است. همانطور که از نام آن مشخص است، این یک روش ساده برای جایگزینی هورمون استروژن است که در دوران یائسگی از بین می رود. هدف HRT تسکین علائم مربوط به کمبود استروژن است، مانند گرگرفتگی، خشکی واژن و پوکی استخوان. مزایای HRT به عنوان درمانی برای گرگرفتگی، اختلالات خواب، علائم واژن و برخی از اختلالات خلقی اثبات شده است. از طرف دیگر، برخی از زنان هنگام مصرف HRT برای اولین بار عوارض جانبی ناخواسته ای را تجربه می کنند، مانند حساسیت به پستان، گرفتگی عضلات پا، حالت تهوع، نفخ، تحریک پذیری و افسردگی. معمولاً این علائم پس از چند ماه برطرف می شوند.

این نگرانی مطرح شده است که HRT ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان، سرطان تخمدان و حتی بیماری های قلبی را افزایش دهد، به همین دلیل در سال های اخیر بحث های زیادی در مورد ایمنی طولانی مدت HRT وجود داشته است.

به روزرسانی : ۱۱ بهمن ۱۴۰۰

منابع :
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲
۳.منبع شماره ۳

نوشته یائسگی چه زمانی رخ میدهد؟ اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.

چکاپ مردان شامل چه آزمایش‌هایی می‌شود؟​

آیا تابه‌حال برای چکاپ بدن خود اقدام کرده‌اید؟ می‌دانید چکاپ‌ مردان کدام است؟​
یکی از مهم‌ترین راه‌های حفظ سلامتی برای آقایان انجام آزمایش‌های چکاپ روتین است.​
در این آزمایش‌ها بسیاری از بیماری‌ها زودهنگام تشخیص‌داده‌شده و درمان به‌موقع شروع می‌شود.​

چکاپ مردان چیست؟

چکاپ مردان با هدف تشخیص مشکلات اولیه در افرادی که هیچ نشانه‌ای از بیماری ندارند، انجام می‌شود.
بیماری‌هایی مانند بیماری قلبی عروقی، دیابت و برخی از سرطان‌ها در مراحل اولیه نشانه‌ای نداشته و با چکاپ سالانه مردان مشخص می‌شوند.
در این مرحله درمان می‌تواند پیشرفت بهتری داشته و عوارض بیماری کمتر می‌شود.اگر به هر دلیلی خطر ابتلا به یک بیماری در شما زیاد باشد، انجام چکاپ سالانه و معاینات منظم ضرورت بیشتری پیدا می‌کند.
​

گر به هر دلیلی خطر ابتلا به یک بیماری در شما زیاد باشد، انجام چکاپ سالانه و معاینات منظم ضرورت بیشتری پیدا می‌کند.

انواع آزمایش چکاپ آقایان

انجام چکاپ مردان می تواند تا حدود زیادی از انواع مختلف بیماری ها پیشگیری کند و با تشخیص زود هنگام انواع مختلف بیماری ها می توان در کمترین زمان ممکن نسبت به درمان آن اقدام نموده و تا حدود زیادی باعث به وجود آمدن سلامتی در بدن افراد شویم.

با توجه به تحقیقات و آمارهای ارائه شده بیماری سرطان معده در میان آقایان ایرانی مانند دیگر نقاط دنیا رتبه اول را به خود اختصاص می دهد و بعد از این بیماری نیز بیماری هایی مانند انواع مختلف سرطان های پروستات، سرطان مثانه، سرطان روده بزرگ، سرطان راست روده و سرطان خون، سرطان ریه، سرطان مری و سرطان های مربوط به دستگاه اعصاب مرکزی به عنوان متداول ترین و شایع ترین بیماری ها در میان مردان در کشور عزیزمان ایران حساب می آیند.

اما با انجام چکاپ تا حدود زیادی می توان از به وجود آمدن بیماری ها جلوگیری کرده و همچنین در صورت وجود بیماری ها ، درمان مناسبی و امیدوار کننده ای را برای آنها ایجاد نمود.

در ادامه به طور اختصاصی در مورد آزمایش چکاپ مردان اشاره می شود:

چربی خون

اولین آزمایش در چکاپ مردان که بسیار مهم می باشد، آزمایش چربی خون است. چربی خون که شامل کلسترول تام، کلسترول خوب، کلسترول بد، تری گلیسیرید می باشد در صورت بالا بودن کلسترول بد و تری گلیسیرید و پایین بودن کلسترول خوب منجر به بروز مشکلات قلبی و عروقی از جمله حمله قلبی و سکته مغزی می شود. کلسترول بالا باعث رسوب در رگ ها و تصلب شریان می شود. آمار ها نشان می دهد آمار سکته و ناراحتی های قلبی در مردان بیش از زنان می باشد. مردان بالای ۲۰ سال باید هر ۳ الی ۵ سال نسبت به این آزمایش مراجعه کنند. البته در مردانی با فاکتور های چاقی، سیگاری، دارای سابقه ی بیماری در افراد خویشاوند و غیره باید حداقل هر سال یکبار برای چکاپ انجام گیرد.
​

اولین آزمایش در چکاپ مردان که بسیار مهم می باشد، آزمایش چربی خون است.

پروستات PSA

سرطان پروستات یکی از انواع سرطان های بسیار شایع در میان مردان موجود در سراسر دنیا می باشد. در عین حال یکسری موارد وجود دارد که باعث می گردد تا خطر احتمال ابتلا به سرطان پروستات تا حدود زیادی در مردان افزایش پیدا کند. از جمله مهم‌ترین آنها می‌توان به عواملی مانند عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی عوامل هورمونی و آنتی ژنها عوامل محیطی که در سال زندگی در شهرهای بزرگ به وجود می‌آیند و رژیم غذایی نامناسب و غیره اشاره نمود .

با توجه به این موضوع لازم است تا چکاپ مردان از سنین ۴۵ تا ۵۰ سالگی شروع شده و سالی یکبار چکاپ آقایان تکرار شود.

در نتیجه در صورت وجود بیماری سرطان پروستات درمان آن در کمترین زمان ممکن اقدام گردد. در آزمایش چکاپ آقایان که برای تشخیص سرطان پروستات انجام می شود آزمایش با معاینه انگشتی شروع شده و تا حدودی می توان بزرگی غیرسرطانی پروستات را تشخیص داد و در صورتی که علائم مشکوک و یا درد وجود داشته باشد متوجه می شویم که فرد به سرطان پروستات مبتلا بوده و برای درمان آن اقدام می گردد.

مهمترین علائم نشان دهنده سرطان پروستات

از جمله مهمترین علائمی که نشان دهنده سرطان پروستات می باشد موارد زیر است:​

ایجاد درد در قسمت پایین کمر​
وجود سوزش و درد و همچنین تکرر ادرار در آقایان​
به وجود آمدن مشکل جاری شدن ادرار به صورت بی اختیار و یا ضعیف در آقایان​
وجود مشکل ناتوانی در ادرار کردن​
وجود جریان ضعیف در هنگام ادرار کردن و یا وجود خون در ادرار​
ارضا شدن و خارج شدن مایع منی همراه با درد و سوزش​

لازم است تا به این نکته توجه کنیم که افرادی که به یکی از اقوام نزدیک آنها مانند پدر و برادر آنها به سرطان پروستات مبتلا هستند تا حدود بسیار زیادی نسبت به افراد دیگر در معرض خطر ابتلا به بیماری قرار می‌گیرند و طبق آمار این افراد چیزی در حدود ۴ برابر بیشتر از سایرین در معرض این بیماری قرار دارند.
​

سرطان پروستات یکی از انواع سرطان های بسیار شایع در میان مردان موجود در سراسر دنیا می باشد.

ویتامین D

در چند دهه ی اخیر به علت تغییر سبک زندگی و افزایش ضد آفتاب ها و همچنین استفاده کم تر از مواد غذایی غنی از ویتامین D باعث فقر ویتامین Dشده است. مقدار عمده این ویتامین از طریق نور خورشید در بدن تولید می شود به طوری که اگر در مقابل نور خورشید قرار گیرید ۵ دقیقه کافیست تا مقدار ویتامین لازم برای یک روز تامین شود. علاوه بر این ویتامین D به طور جزئی از مواد غذایی دریافت می شود. ویتامین D در بدن اعمال زیادی از جمله رشد و استحکام استخوان ها ، رشد سلول ها می توان اشاره کرد . در یک مطالعه که در اخیرا انجام شده نشان داده است که مردانی که سطح ویتامین D بدنشان پائین می باشد، بیشتر از سایرین در معرض بروز حملات قلبی هستند همچنین بنابراین در چکاپ مردان این آزمایش نیز ضروری می باشد.

آزمایش تستوسترون

تستوسترون هورمون جنسی مردانه می باشد که از بیضه ها ترشح می شود. تستوسترون علاوه بر مردان در زنان نیز از تخمدان ها ترشح می شود ولی میزان این هورمون در مردان بسیار بیشتر می باشد. این هورمون در بلوغ و باروری و همچنین در میل جنسی نقش دارد و بر ویژگی های جسمانی مانند توده عضلات، موی بدن، تراکم استخوان، قدرت جسمانی تاثیر دارد.

پایین بودن و بالا بودن میزان این هورمون هر دو عوارضی دارد که پایین بودن هورمون تستوسترون باعث عواملی مانند کاهش میل جنسی، کاهش موی بدن، اختلال نعوظ، کاهش توده ی عضلانی، رشد بافت سینه در پی داشته باشد و همچنین بالا بودن میزان این هورمون عوارضی همچون تومور بیضه، بلوغ زود رس، پرکاری تیروئید، تومور آدرنال به همراه داشته باشد. با آزمایش این هورمون چکاپ مردان می توان به ریشه این علائم سریع تر پی برد، و جهت درمان اقدام کرد.

شمارش گلبول ها CBC

در این آزمایش شمارش گلبول های قرمز، حجم و اندازه آن ها، شمارش گلبول های سفید خون و شمارش این سلول ها، اندازه گیری سطح هموگلوبین، شمارش پلاکتی انجام می شود. کم خونی در مردان از نوع فقر آهن به ندرت دیده می شود مگر در موارد خونریزی های شدید. در این آزمایش علاوه بررسی کم خونی به بررسی گلبول های سفید که در صورت بالا بودن نشانگر عفونت می باشد برای مثال در تشخیص آپاندیسیت که عفونت آپاندیس می باشد، نوتروفیل از سطح نرمال افزایش می یابد. شمارش پلاک نیز در چکاپ مردان حایز اهمیت می باشد که به بررسی مشکلات پلاکتی می پردازد.
​

کم خونی در مردان از نوع فقر آهن به ندرت دیده می شود مگر در موارد خونریزی های شدید.

غربالگری دیابت

دیابت یکی از بیماری‌های شایع است که هر دوجنس را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. از این رو لازم است که بعد از سن ۴۵ سالگی بطور منظم قندخون ناشتا و میزان هموگلوبین A1C از طریق آزمایش خون بررسی شود.

آزمایش خون مخفی در مدفوع Occult blood

در این آزمایش با استفاده از کاغذ های مخصوص به بررسی خونی که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نمی باشد. معمولا خونریزی مخفی و مزمن، در اثر سرطان روده بزرگ، بیماری های التهابی روده مانند بیماری کرون، کولیت اولسراتیو و برخی از بیماریهای لوله گوارش ایجاد می‌گردد. با تشخیص به موقع علت خون ریزی می توان از وقوع پیشتر عامل جلوگیری به عمل آورد. از آنجایی که آهن به هیچ طریقی از بدن دفع نمی شود مگر در خونریزی ها که در چکاپ مردان در صورت مشاهده کم خونی از نوع فقر آهن درخواست خون مخفی جهت بررسی خونریزی دستگاه گوارش و علت آن می شود.

CRP

این آزمایش مربوط به بررسی وجود التهاب در بدن افراد، قبل از بروز بیماری است.

ESR

آزمایش ESR یا سرعت رسوب گلبول های قرمز خون می باشد که پس از نمونه گیری نمونه خون در یک لوله باریک مدرج قرار میگیرد و سرعت رسوب گلبول های قرمز را در یک ساعت می سنجد. سرعت رسوب گلبول های قرمز در التهاب و عفونت ها افزایش می یابد بنابراین اگر عدد بیش از مقدار نرمال باشد نشانگر التهاب و یا عفونت در بدن است در آزمایش چکاپ مردان همان طور که در بالا اشاره شد آزمایشاتی که بررسی عفونت را انجام می دهند حایز اهمیت می باشند.

آزمایش های کبدی

آزمایش های کبدی شامل تست اندازه گیری آنزیم های کبدی می باشد که عوامل بسیاری را در بدن تنظیم می کند.
از مهم ترین آنزیم های کبدی موارد زیر می باشد :

ALT
AST

این آنزیم‌ها به صورت عمده در سلول‌های کبدی و به صورت محدود در سلول‌های عضلانی وجود دارند. اگر که کبد یا سلول‌های کبدی آسیب ببینند این آنزیم‌ها وارد خون می‌شوند و سطح سرمی آن ها در خون بالا می‌رود. بنابراین افزایش مقدار آن ها در سرم نشانگر آسیب کبدی می باشد.

از عوامل بالا بودن سطح سرمی آنزیم های کبدی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

کبد چرب
سیروز کبدی
هپاتیت
سو مصرف مواد مخدر
مصرف الکل

علت در خواست آنزیم های کبدی در چکاپ مردان این است که بالا بودن آنزیم‌های کبدی به خودی خود هیچ گونه علائمی ندارند به همین جهت معمولا پزشک به علت بالا بودن آنزیم کبدی آزمایشات مربوط به این آنزیم‌ها را انجام نمی‌دهد. اگر که پزشک تشخیص دهید فردی دارای هپاتیت می باشد یا برخی از علائم هپاتیت از جمله زردی، درد در ناحیه شکم، ادار تیره رنگ، ضعف، خستگی، اشتهای کم و … را دارا است آزمایش آنزیم ها را برای فرد تجویز می‌نماید .

​

آزمایش های کبدی شامل تست اندازه گیری آنزیم های کبدی می باشد که عوامل بسیاری را در بدن تنظیم می کند.

سرطان بیضه

بیضه ها هورمون مردانگی تولید می کنند که بیشترین و مهم ترین آن ها تستوسترون است؛ علاوه بر آن تولید اسپرم نیز به عهده این ارگان است. در معاینه بیضه ها از نظر وجود تورم، درد، توده و یا بزرگ شدن غدد لنفاوی بررسی می شوند. در سرطان یک سری تومور مارک ها در سرم خون افزایش می یابد که این تومور مارکر ها در چکاپ مردان شامل موارد زیر می باشد :

BHCG
LDH
AFP
​

در معاینه بیضه ها از نظر وجود تورم، درد، توده و یا بزرگ شدن غدد لنفاوی بررسی می شوند.

آزمایش اسپرم

در چکاپ مردان آزمایش اسپرم اغلب برای مواقعی تجویز می شود که زن و شوهر مشکل باردار شدن دارند . این آزمایش برای بررسی وضعیت باروری انجام می گیرد. این آزمایش نشان میدهد که آیا تعداد کم اسپرم یا اختلال عملکرد اسپرم باعث ناباروری شده است یا خیر. همچنین در چکاب مردان که وازکتومی انجام دادند ، باید آزمایش اسپرم انجام دهند تا مطمئن شوند اسپرم در منی آن ها وجود نداشته باشد . در وازکتومی لوله هایی که اسپرم را از بیضه ها به آلت تناسلی وارد می کنند ، مسدود خواهند شد و برای همیشه از بارداری پیشگیری خواهد شد . پس از وازکتومی ، پزشکان تجویز می کنند که ماهی یک بار به مدت سه ماه آزمایش اسپرم انجام شود تا از نبود اسپرم در منی اطمینان حاصل شود.

تشخیص سرطان معده

بیماری سرطان معده برای افرادی که وضعیت اقتصادی جالبی نداشتند و در برنامه غذایی خود از مقدار مشخصی پروتئین استفاده نمی کنند بسیار شایع است و مهمترین دلیل وجود این بیماری نقص موجود در برنامه غذایی و همچنین موارد ژنتیکی می باشد.
با توجه به اینکه فضای معده مکانی بسیار مناسب جهت رشد تومور به حساب می‌آید، در صورت وجود تومور متوجه نشده و معمولا این نوع سرطان زمانی تشخیص داده می شود که مدت زمان زیادی گذشته و به گونه ای کار از کار گذشته است. برای همین میزان زنده ماندن فرد در صورتی که ۵ سال از زمان تشخیص سرطان معده گذشته باشد تنها ۱۵ درصد می باشد.

پس چکاپ آقایان برای تشخیص سرطان بسیار ضروری است و لازم است آقایان با بروز کوچکترین مشکلی مانند کاهش اشتها، درد معده، کاهش وزن، سوء هاضمه، وجود اسهال و استفراغ شدید، به وجود آمدن مدفوع سیاه رنگ، احساس پری معده در صورت غذا خوردن به مقدار بسیار کم و موارد دیگر این چنینی باید حتماً به پزشک مراجعه کنند تا با انجام چکاپ آقایان و مواردی مانند ام آر آی و آندوسکوپی از وضعیت گوارشی بدن فرد به صورت کامل اطمینان حاصل نمایند.
​

بیماری سرطان معده برای افرادی که وضعیت اقتصادی جالبی نداشته و در برنامه غذایی خود از مقدار مشخصی پروتئین استفاده نمی کنند بسیار شایع است.

تشخیص سرطان ریه

از جمله مهمترین مواردی که باعث به وجود آمدن سرطان ریه در آقایان می شود سیگار کشیدن است . سیگار به عنوان چهارمین دلیل مرگ در میان آقایان به حساب می آید و تا حدود زیادی به عنوان به وجود آورنده سرطان ریه نیز در افراد می باشد. از جمله مهمترین مواردی که نشان وجود سرطان ریه در آقایان است، که معمولا بعد از انجام آزمایش خون و چکاپ آقایان این نوع سرطان قابل تشخیص می باشد مواردی است که در زیر به آنها اشاره خواهیم نمود:​

ایجاد خس خس در سینه​
وجود سرفه های شدید و طولانی مدت​
افزایش بسیار زیاد خلط سینه و مشاهده خون در خلط سینه​
کاهش شدید اشتها و وجود خستگی مفرط در بدن فرد​

با توجه به این موضوع در صورتی که شما یک فرد سیگاری هستید پیشنهاد اول ما به شما این است که در مصرف آن تجدید نظر نمایید. و همچنین با انجام آزمایش خون و چکاپ آقایان از سلامتی بدن خود و عدم ابتلا به سرطان ریه اطمینان حاصل نمایید.
همچنین در صورتی که قصد ندارید تا سیگار را ترک کنید لازم است تا بعد از رسیدن به سن ۴۰ سالگی هر سال یک بار آزمایش خون و چکاپ مردان را انجام دهید و زیر نظر یک متخصص قرار بگیرید و از روشهای تشخیصی مختلف از وجود این بیماری در بدن خود اطلاع حاصل کنید.
با استفاده از روش هایی مانند سی تی اسکن و یا تهیه عکس از قسمت قفسه سینه یا برونسکوپی می‌توان در مورد تشخیص سرطان ریه اطمینان حاصل نمود.

تشخیص سرطان روده بزرگ و راست روده

یکی از مشکلات شایع در سنین بالای ۵۰ سال، ابتلا به سرطان روده بزرگ است. به همین دلیل به افراد (خانم‌ها و آقایان) بالای ۵۰‌سال و افراد جوان‌تری که خطر بروز این بیماری در خانواده آنها بالا است، توصیه می شود که حتما تست کولونوسکوپی را انجام دهند.
​

گسترش سرطان مثانه در آقایان بسیار بیشتر از خانم‌ها می‌باشد.

تشخیص سرطان مثانه

گسترش این نوع سرطان در آقایان بسیار بیشتر از خانم‌ها می‌باشد.در حالت کلی طبق تحقیقات، هر مردی که سیگار بکشد چیزی در حدود ۲ الی ۴ برابر بیشتر نسبت به سایر افراد در معرض ابتلا به سرطان مثانه قرار دارد و یا افرادی که بیشتر در معرض مواد شیمیایی ، مهندسی ، لاستیک ،چرم رنگ و … هستند نیز تعداد زیادی در معرض ابتلا به سرطان مثانه قرار می‌گیرند.
وجود خون در ادرار به عنوان یکی از مهمترین علائم سرطان مثانه در آقایان به حساب می آید. یکی از مهمترین نکات در تشخیص سرطان مثانه تغییر رنگ ادرار می باشد. در صورت وجود این بیماری ادرار فرد به رنگ قهوه ای و قرمز تغییر رنگ می دهد.

با توجه به همین موضوع لازم است تا آقایان در کنار چکاپی که به صورت دوره‌ای انجام می دهند بعد از سن چهل سالگی هر روز رنگ ادرار خود را کنترل کنند و در اثر هر گونه تغییر رنگ در ادرار خود آن را به پزشک متخصص اورولوژیست اطلاع دهند و از او برای درمان بیماری خود کمک بگیرند.
همچنین در صورتیکه در اثر بیماری سرطان مثانه در بدن یک فرد تومور تشکیل شود این تومور می‌تواند تا نزدیکی کلیه ها پیش روی کند و در نتیجه درد بسیار شدید در قسمت پهلو های فرد ایجاد گردد.

به روزرسانی : ۲۸ دی ۱۴۰۰

منابع :
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲

نوشته چکاپ سالانه مردان اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.

چکاپ کامل یا بررسی سلامت بدن

امروزه در جهان با وجود تعداد بیماری ها در اثر تغییر سبک زندگی ناسالم ، بیماری های ارثی سلامتی و کمبود خواب و مشکلات سلامتی جزئی تا شدید در حال افزایش است، به همین دلیل پزشکان انجام چک آپ منظم بدن از قبیل آزمایش دیابت ، کلسترول ، فشار خون ، بیماری قلبی را توصیه می کنند. مراجعه مرتب برای معاینه پزشکی و بررسی چکاپ کامل، کمک می کند تا از تعداد زیادی بیماری جلوگیری کنید و پزشکان را در جریان سلامت خود قرار دهید و اساساً منجر به زندگی سالم تری می شود.
​

تمام بزرگ‌سالان بالای ۱۸ سال باید هر ۱ تا ۵ سال یک‌بار چک شوند.

​
چه کسانی نیاز به چکاپ سلامتی بدن دارند؟​

معاینه یا چکاپ کامل بدن برای همه به‌خصوص افراد مسن امری ضروری است. در جریان زندگی سریع و شهری، همه ما سبک زندگی بسیار پرتنشی را دنبال می‌کنیم. درنهایت، این امر منجر به بروز موارد بسیار زیادی از مسائل بهداشتی ناشی از استرس مانند بیماری‌های قلبی، آسم، دیابت، سردرد، افسردگی و غیره شده است.علاوه بر این، به دلیل آلودگی زیاد و تغذیه ناسالم، به‌طور متوسط قدرت ایمنی انسان به چالش کشیده می‌شود.

زمان انجام چکاپ بدن بسته به شرایط پزشکی، سن و جنس دارد، اما به‌طور ایده آل، تمام بزرگ‌سالان بالای ۱۸ سال باید هر ۱ تا ۵ سال یک‌بار چک شوند. دوره انجام چکاپ بدن برای هر گروه سنی عبارت است از:​

۲۰-۳۰ هر پنج سال یک‌بار​
۳۱-۳۹ هر سه سال یک‌بار​
۴۰-۴۴ هردو سالی یک‌بار​
۴۵ و بالاتر هرسال​

نکته: افراد با مشکلات سلامتی ممکن است به بررسی‌های بیشتر بهداشتی نیاز داشته باشند. برای مثال آن‌هایی که مبتلابه دیابت هستند حداقل هر شش ماه باید توسط پزشک معاینه شوند تا میزان قند خون، سلامت قلبی، بینایی و غیره را بررسی کنند.دقت کنیدکه با پزشک خود مشورت کنید تا بفهمید چه چیزی برای موقعیت شما بهتراست .
​

افراد با مشکلات سلامتی ممکن است به بررسی‌های بیشتر بهداشتی نیاز داشته باشند.

مزایای چکاپ مرتب چیست؟

معاینه منظم توسط ارائه دهنده مراقبت‌های پزشکی از بسیاری جهات می‌تواند برای سلامتی شما مفید باشد. برخی از مزایای اصلی عبارتند از:​

یافتن مسائل بهداشتی بالقوه‌ای که زندگی را تهدید می‌کنند، قبل از اینکه ایجاد مشکل کنند.​
درمان زود هنگام بیماری، که احتمال رسیدن به نتیجه مطلوب را افزایش می‌دهد.​
کنترل منظم مسائل بهداشتی فعلی، که خطر بدتر شدن علائم یا عوارض شدید را کاهش می‌دهد.​
به روز رسانی واکسن‌ها و آزمایش‌های غربالگری.​
محدود کردن هزینه‌های اضافی مراقبت‌های بهداشتی از طریق درمان بیماری‌های پیچیده یا جدی که زود شناسایی نشده‌اند.​
ایجاد و حفظ یک ارتباط باز و صادقانه با پزشک مراقبت‌های اولیه (PCP).​
یادگیری روش‌های جدید برای داشتن یک زندگی سالم و طولانی‌تر، و بهبود سلامتی​

​
چند وقت یکبار باید چکاپ انجام دهیم ؟​

اگر بخواهیم واقعیت را در نظر بگیریم، قطعاً هیچ کدام از ما دوست نداریم که خبر بد بشنویم؛ مخصوصا اگر این خبر در مورد سلامتی مان باشد اما نتیجه نادیده گرفتن چکاپ های مرتب، گاهی اوقات به شدت بدتر خواهد بود.

این که چند وقت یکبار باید به پزشک مراجعه کنیم و چه کاری انجام دهیم، بستگی به فاکتورهای زیادی از جمله وضعیت سلامت کنونی بدن، سن، جنسیت، سابقه خانوادگی و خطر بیماری ها در گذشته دارد. معمولا برای گروه های سنی مختلف برنامه ریزی های چکاپ به صورت زیر است:

​
سن بین ۱۸ تا ۳۰ سال – یک بار، در هر دو الی سه سال​
بین ۳۰ تا ۵۰ سال – یک بار، در هر دو سال​
سن ۵۰ سال به بالا – یک بار در سال​

در چکاپ پزشکی چه چیزهایی باید بررسی گردد؟​

پزشک در طول چکاپ سالانه، سابقه سلامتی گذشته شما را بررسی می کند، سلامت فعلی شما را ارزیابی می‌کند و آزمایش های غربالگری مناسب را تعیین می‌کند.

برای مردان و زنان، معاینه سالانه بزرگسالان باید شامل بررسی و به روزرسانی موارد زیر باشد:
​

سابقه پزشکی شما​
در صورت لزوم، بررسی سابقه خانوادگی خود​
لیست داروهای مصرفی و آلرژی‌های شما​
سابقه واکسیناسیون و تست غربالگری شما​

پزشک در طول چکاپ سالانه، سابقه سلامتی گذشته شما را بررسی می کند، سلامت فعلی شما را ارزیابی می‌کند و آزمایش های غربالگری مناسب را تعیین می‌کند.

مردان و زنان به طور معمول برای موارد زیر غربال می‌شوند:​

فشار خون بالا​
چاقی، بر اساس شاخص توده بدن​
مصرف دخانیات​
سوء مصرف الکل و مواد مخدر​
افسردگی​
غربالگری اچ آی وی برای بزرگسالان ۱۵ تا ۶۵ سال و هر فرد در معرض خطر​
هپاتیت C برای هر کسی که متولد سال‌های ۱۹۴۵ و ۱۹۶۵ است​.
دیابت نوع ۲ برای هر کسی که دارای عوامل خطر یا سابقه خانوادگی باشد​.
سرطان روده بزرگ که از ۵۰ سالگی شروع می شود​.
سرطان ریه با سی تی اسکن سالانه با دوز پایین، برای بزرگسالان ۵۵ تا ۸۰ سال که سیگار می‌کشند، یا در ۱۵ سال گذشته سیگار کشیده‌اند.​

تست‌های غربالگری اضافی برای زنان شامل موارد زیر است:​

غربالگری خشونت جنسی زندگی برای زنان در سنین باروری​
ماموگرافی برای غربالگری سرطان پستان، در زنان بین ۵۰ تا ۷۴ سال​
تست پاپ اسمیر برای غربالگری سرطان دهانه رحم، در زنان بین ۲۱ تا ۶۵ سال​
غربالگری کلسترول بالا، که از ۴۵ سالگی شروع می‌شود​
غربالگری پوکی استخوان، که از سن ۶۵ سالگی شروع می‌شود.​

مردان و زنان به طور معمول برای موارد فشار خون بالا​،چاقی،افسردگی​ و… غربال می‌شوند.

تست‌های غربالگری اضافی برای مردان شامل موارد زیر است:​

غربالگری آنوریسم آئورت شکمی ، در مردان ۶۵ تا ۷۵ سال که دارای سابقه سیگار کشیدن باشند​
معاینه پروستات معمولا توصیه نمی‌شود، اما خود شما و یا پزشک می توانید تصمیم بگیرید که از ۵۰ سالگی این تست را انجام دهید.​
غربالگری کلسترول بالا، که از ۳۵ سالگی شروع می‌شود.​
​

نحوه آمادگی برای چکاپ​

در اینجا چند نکته در مورد کارهایی که می‌توانید برای آماده شدن برای معاینه فیزیکی خود انجام دهید، آورده شده است:

– اگر به پزشک جدید مراجعه می‌کنید، اطلاعات پزشکی خود، از جمله کارت بیمه، سوابق قدیمی و سابقه واکسیناسیون را جمع‌آوری کنید. این موارد را برای ویزیت با خود ببرید. اگر سابقه واکسیناسیون خود را ندارید، پزشک می‌تواند برای آزمایش آنتی بادی در خون شما، تست خونی را انجام دهد. این آزمایش تست تیتر آنتی بادی نام دارد.

– اگر قبلاً به پزشک مراجعه کرده‌اید، لیستی از آنچه در تاریخچه پزشکی و جراحی شما از آخرین ویزیت تغییر کرده است، تهیه کنید.

– اطمینان حاصل کنید که لیست داروهای شما به روز بوده و شامل ویتامین‌ها، مکمل‌ها، داروهای بدون نسخه و داروهای گیاهی است که مصرف می‌کنید. ممکن است از شما خواسته شود که بطری‌های داروها را به همراه داشته باشید.

– لیستی از علائم جدید، آلرژی ها یا واکنش‌های دارویی را که از آخرین ویزیت داشته‌اید، تهیه کنید.

– اطمینان حاصل کنید که زیست خواست شما به روز است و در صورت تغییر، یک نسخه از آن را به همراه داشته باشید.

– اگر نیاز خاصی مانند مترجم یا ویلچر دارید، به مطب پزشک اطلاع دهید، بنابراین، با رسیدن به آنجا این خدمات آماده هستند.

– صحبت با پزشک
رابطه باز و صادقانه شما با پزشک در مورد سلامتی بسیار حائز اهمیت است. این رابطه به شما امکان می‌دهد در مراقبت های بهداشتی خود نقشی فعال داشته باشید و به پزشک کمک می‌کند تا بهترین درمان ممکن را ارائه دهد.

به روزرسانی : ۱۹ دی ۱۴۰۰

منابع :
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲
۳.منبع شماره ۳

نوشته چکاپ کامل یا بررسی سلامت بدن اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.

سقط جنین چیست؟

هنگامی که بارداری به هر دلیلی و در هر مرحله ای پایان یابد به این فرآیند سقط جنین می گویند. عمدتا سقط به سه شکل خودبخودی، عادتی و یا درمانی انجام می گردد. در سقط خودبخودی مادر دچارخونریزی شده و محصول رحم خود را از دست می دهد. در سقط عادتی نیز مادر به دلیل سقط های قبلی که داشته است جنین خود را از دست می دهد. اما در سقط درمانی دلایل مختلفی باعث می شود که پزشک تصمیم به ختم حاملگی بگیرد.
​

علایم و نشانه های سقط جنین کدامند؟​

علایم و نشانه های سقط جنین عبارتند از:

– خون ریزی شدید
– گرفتگی عضلات
– درد غیر طبیعی
– تب
– ضعف
– درد پشت

اگر علایم و نشانه های فوق را تجربه کرده اید، بلافاصله به پزشک یا ماما مراجعه کنید.
​

خون ریزی شدید،گرفتگی عضلات،درد غیر طبیعی و… علائم سقط جنین است.

عوامل مؤثر در افزایش احتمال سقط جنین​

اگرچه برای همه زنان، احتمال سقط ناخواسته جنین وجود دارد، اما برخی از عوامل می‌تواند خطر سقط ناخواسته جنین را در مادر افزایش دهد. برخی از این عوامل در زیر آمده است:
​

سن​

با افزایش سن، احتمال داشتن جنینی با اختلالات کروموزومی که می‌تواند منجر به سقط ناخواسته شود، بیشتر خواهد شد. این احتمال در یک زن ۴۰ ساله تقریباً دو برابر یک زن ۲۰ ساله است.
​

وجود سابقه سقط جنین​

زنانی که سابقه دو سقط جنین پشت سر هم را داشته‌اند، بیشتر در معرض خطر سقط جنین مجدد قرار دارند.
​

بیماری‌های مزمن​

برخی از بیماری‌های مزمن مانند دیابتی که خوب کنترل نشده باشد، مشکلات انعقادی خون، بیماری‌های سیستم ایمنی یا اختلالات هورمونی مثل تخمدان پلی‌کیستیک می‌تواند احتمال سقط ناخواسته جنین را افزایش دهد.
​

مشکلات رحم یا دهانه رحم​

عواملی مثل ابتلا به برخی ناهنجاری‌های رحمی مادرزادی، چسبندگی شدید رحمی، دهانه رحم ضعیف یا کوتاه غیرطبیعی که به عنوان نارسایی دهانه رحم شناخته می‌شود، خطر سقط جنین را افزایش می‌دهد. ارتباط بین فیبروئید و سقط جنین بحث‌برانگیز است، اما غالباً فیبروئید باعث ایجاد مشکل جدی نمی‌شود.
​

با افزایش سن، احتمال داشتن جنینی با اختلالات کروموزومی که می‌تواند منجر به سقط ناخواسته شود، بیشتر خواهد شد.

​ سابقه نقص‌های مادرزادی یا مشکلات ژنتیکی​

اگر زن باردار، همسرش یا خانواده هر دو دارای مشکلات ژنتیک، سابقه بارداری با نقص شناخته‌شده کروموزومی جنین یا داشتن نوزادی با نقص‌های مادرزادی باشد، احتمال سقط جنین افزایش خواهد یافت.

عفونت

تحقیقات نشان داده‌اند که در صورت ابتلا به عفونت‌هایی مثل لیستریوز، اوریون، سرخک، سرخجه، سیتومگالوویروس، پاروویروس، گنوره، ایدز و عفونت‌های مشخص دیگر خطر از دست دادن افزایش خواهد یافت.

مصرف دخانیات، مواد مخدر یا نوشیدنی‌های الکلی​

سیگار کشیدن، مصرف نوشیدنی‌های الکلی و استفاده از مواد مخدر در طول مدت بارداری همگی می‌تواند خطر سقط  را افزایش دهد. بعضی تحقیقات رابطه‌ای بین میزان مصرف زیاد کافئین و افزایش خطر سقط  نشان می‌دهد.

سیگار کشیدن، مصرف نوشیدنی‌های الکلی و استفاده از مواد مخدر در طول مدت بارداری همگی می‌تواند خطر سقط جنین را افزایش دهد.

​ مصرف داروها​

برخی داروها با افزایش خطر سقط در ارتباط هستند، بنابراین بهتر است در مورد بی‌خطر بودن داروهای مصرفی در دوران بارداری از پزشک سؤال کنید. داروهایی که در طول اقدام برای بارداری یا پیش از آن استفاده شده نیز ممکن است خطر سقط جنین را افزایش دهد. این موضوع در مورد همه داروها شامل نسخه‌دار و بدون نسخه و حتی داروهای ضددرد مانند ایبوپروفن و آسپرین صدق می‌کند.
​

برخی داروها با افزایش خطر سقط در ارتباط هستند.

​ سموم محیطی​

فاکتورهای محیطی که ممکن است خطر سقط جنین را در شما افزایش دهند شامل سرب، آرسنیک، برخی مواد شیمیایی صنعتی مانند فرمالدهید، بنزن، اتیلن‌اکساید و حجم بالای پرتوها یا گازهای بیهوشی است.
​

عواملی در رابطه با پدر​

اطلاعات اندکی در مورد تأثیر پدر در افزایش خطر سقط جنین وجود دارد. با افزایش سن پدر، احتمال سقط جنین بالا می‌رود. محققان در حال مطالعه روی این موضوع هستند که یک اسپرم تا چه حد می‌تواند در معرض آسیب قرار گیرد، اما هنوز توانایی بارور کردن تخمک را داشته باشد. برخی مطالعات نشان داده است پدرانی که در تماس بیشتر با جیوه، سرب و برخی مواد شیمیایی صنعتی و حشره‌کش‌ها قرار دارند در خطر بیشتری برای سقط جنین قرار می‌گیرند.

چاقی و وزن زیاد​

برخی مطالعات وجود رابطه‌ای بین چاقی و سقط جنین را نشان داده است.

رابطه‌ای بین چاقی و سقط جنین وجود دارد.

​
آزمایش‌های غربالگری تشخیصی تهاجمی​

برخی از آزمایش‌های تشخیصی در دوران بارداری مانند نمونه‌برداری از پرزهای جفتی یا آمنیوسنتز که برای تشخیص ناهنجاری‌های کروموزومی جنین به کار می‌رود، ممکن است احتمال سقط جنین را اندکی افزایش دهد.

انواع سقط جنین:

به دو دسته‌ی عمده تقسیم می‌شوند:

– سقط خود به خودی؛
– و القایی (عمدی).

سقط خود به خودی:

به حالتی که بدون عمد و ناخواسته اتفاق بیافتد سقط خود به خودی می گویند.
سقط خود به خودی، خود شامل انواع مختلفی است که عبارتند از:

۱-سقط جنین کامل: در این حالت جنین و دیگر محصولات حاملگی همراه با خونریزی به طور کامل از رحم خارج میشود و درد به سرعت فروکش می کند؛

۲- سقط جنین ناقص: در این حالت، درد، خونریزی و باز شدن دهانه رحم اتفاق میافتد ولی بخشی از محصولات بارداری در رحم باقی می ماند؛

۳ – سقط جنین اجتناب ناپذیر: در این نوع ، فرد تمامی علائم بارز یعنی پارگی کیسه آب، انقباضات شکمی، خونریزی در بارداری و باز شدن دهانه رحم را دارد که در این صورت سقط، اجتناب ناپذیر می باشد؛

۴- تهدید به سقط جنین: در این حالت، خونریزی در بارداری، لکه بینی و کمی درد وجود دارد اما دهانه رحم هنوز باز نشده است. در این موارد احتمال ادامه یافتن بارداری وجود دارد؛
۵- سقط مکرر: سقط مکرر یکی دیگر از انواع خود به خودی می باشد. در صورتی که سقط جنین بیش از ۲ بار در بارداری های پشت سر هم اتفاق بیافتد، سقط مکرر نامیده می شود. عوامل مختلفی ممکن است باعث گردند اما در ۵۰ درصد موارد سقط مکرر، هیچ عامل شناخته ‌شده‌ای را نمی‌توان یافت؛

۶- سقط فراموش شده: در این حالت، جنین مرده است اما علائم مانند خونریزی و دل درد وجود ندارد. به این حالت گاهی سقط ساکت یا بی صدا نیز می گویند.

سقط القایی (سقط عمدی):

پایان دادن به بارداری با خواست فرد، توسط دارو و یا عمل جراحی مانند کورتاژ، سقط القایی نام دارد. سقط القایی خود شامل دو نوع می باشد:

۱-سقط جنین درمانی:

گاهی با توجه به تشخیص پزشک و بنا به دلایلی مانند تهدید جان مادر یا صدمه جدی به سلامت او در صورت ادامه‌ی حاملگی، حاملگی ناشی از تجاوزات جنسی یا رابطه‌ نامشروع و یا احتمال تولد نوزادی با نقایص فیزیکی شدید یا عقب‌ماندگی ذهنی، حفظ بارداری برای جنین و یا مادر پر خطر می باشد که در این صورت پزشک دستور ختم بارداری را می دهد؛

۲- سقط جنین الکتیو یا غیرقانونی:

قطع حاملگی بنا به تقاضا و اراده‌ مادر قبل از اینکه جنین قدرت زنده ماندن در محیط بیرون از رحم را داشته باشد، امری غیرقانونی به حساب می‌آید. سقطی که در ۲ ماه اول بارداری انجام شود، عواقب بسیار کمی دارد و توانایی باروری فرد را تغییر نمی‌دهد، اما احتمال عفونت لگنی کمی بالا می‌رود. اگر از روش جراحی برای این نوع سقط استفاده شود، احتمال حاملگی خارج رحمی در بارداری بعدی، سقط خود به خودی در سه‌ ماهه‌ دوم بارداری و کاهش وزن هنگام تولد نوزاد افزایش می یابد.
​

قطع حاملگی بنا به تقاضا و اراده‌ مادر قبل از اینکه جنین قدرت زنده ماندن در محیط بیرون از رحم را داشته باشد، امری غیرقانونی به حساب می‌آید.

عوارض های ناشی از سقط جنین

​
سقط جنین علاوه بر مشکلات جسمی که برای مادر به به همراه خواهدداشت، تبعات روحی و روانی زیادی را نیز برای وی به همراه دارد.

که در ذیل برخی از این عوارض اشاره می گردد:
​

سقط ناقص​

گاهی اوقات به علت عدم تبحر فردی که اقدام به عملیات سقط جنین می نماید ممکن است سقط به طور کامل انجام نگیرد و بخشی از اندام و یا جفت جنین در داخل رحم باقی بماند، که این موضوع منجر به عفونت و خونریزی های شدید رحمی گردد. در این مواقع حتما به یک پزشک متخصص مراجعه نمایید تا مورد بررسی و درمان صحیح قرار بگیرید.اکثر موارد این عوارض با درمان درست برطرف خواهد شد اما گاهی لازم است که مجددا فرد تحت کورتاژ یا اعمال جراحی پیچیده تر قرار گیرد.
​

عفونت لگنی​

زمانی که قطع حاملگی اتفاق می افتد، دهانه رحم باز میشود و ممکن است از این راه باکتری ها به داخل واژن راه پیدا کنند و باعث عفونت شوند . در برخی مواقع با شدت میزان عفونت، لازم است مادر در بیمارستان بررسی شود و تحت مراقبت قرار گیرد.
​

پارگی رحم​

در عمل کورتاژ بخصوص زمانی که توسط افراد غیر پزشک انجام شود ممکن است جراحت و صدماتی به رحم وارد گردد و منجر به خونریزی شدید و یا عفونت و تب و درد شکمی شود . در برخی مواقع حاد ممکن است لازم باشد بیمار تحت یک جراحی هیسترکتومی(خارج کردن رحم ) قرار گیرد.
​

تبعات روحی​

یکی از عوارض سقط جنین ایجاد فشارهای روحی وروانی بر روی مادر است، که در ذیل به چند موارد آن اشاره می نماییم:

 افسردگی
تفییرات در خلق خو وبی انگیزگی
کاهش سطح انرژی
کاهش میزان تمرکز
تغییرات وزن
اختلال در خواب و کابوس دیدن
افزایش استرس و اضطراب
احساس گناه
اختلال در روابط زناشویی
در موارد شدید تر تصمیمات خودکشی
​

عوامل جنینی که شامل تکامل غیرطبیعی سلول تخم با تعداد غیرطبیعی کروموزوم‌ ها است، یک علت قطع حاملگی می باشد.

علت سقط جنین:

– علل مربوط به جنین:

عواملی که شامل تکامل غیرطبیعی سلول تخم با تعداد غیرطبیعی کروموزوم‌ ها است، یک علت سقط می باشد. این علل مسئول حداقل ۵۰ تا ۶۰ درصد سقط ها می باشند. شایع‌ ترین اختلالات مربوط به تعداد کروموزوم ها، تریزومی‌ها هستند که شاخص ترین آن، سندرم داون (تریزومی ۲۱) است که احتمال ابتلا به آن با افزایش سن مادر افزایش پیدا می‌کند. اوج سقط جنین در این گروه در هفته‌ ۸ بارداری است.

تکامل غیرطبیعی سلول تخم با تعداد طبیعی کروموزوم‌ها معمولاً در هفته‌های بالاتر بارداری صورت می‌گیرد. اوج سقط جنین در هفته‌ی ۱۳ بارداری است. احتمال بروز این اختلال با افزایش سن مادر بعد از ۳۵ سالگی افزایش پیدا می‌کند.

– علل مربوط به مادر:

دیگر علت قطع حاملگی، شامل عواملی است که مربوط به مادر بوده و در روند بارداری اختلال ایجاد می کند. از جمله این عوامل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

وجود عفونت‌:

وجود عفونت در دستگاه تناسلی مادر یک علت سقط می باشد. برای مثال در صورت عفونت با هرپس تناسلی، شیوع سقط در نیمه‌ اول حاملگی بیشتر خواهد بود. اگر خانمی مبتلا به هرپس تناسلی گردد، تا ۱۸ ماه پس از درمان عفونت نباید باردار شود و گرنه احتمال سقط بالا می‌رود؛

ناهنجاری های رحمی و دهانه رحم:

وجود ناهنجاری های رحمی و دهانه رحم دیگر علت سقط می باشند و در حدود ۱۰ درصد موارد را شامل می شوند. اختلالاتی مانند لیومیوم، سندرم آشرمن و لیومیوم ‌های بزرگ و متعدد باعث سقط  نمی‌شوند مگر اینکه در محل لانه‌گزینی جفت یا نزدیک به آن قرار داشته باشند. عمده ترین علت سقط در سه ‌ماهه‌ دوم بارداری، نقایص ساختاری رحم یا دهانه رحم (سرویکس) می‌باشند، به خصوص وجود نقایصی مانند سرویکس نارسا؛

اختلالات هورمونی:

کمبود پروژسترون، کم‌کاری تیروئید و دیابت از جمله اختلالات هورمونی هستند که احتمال سقط را افزایش می دهند، البته کم‌کاری تیروئید زمانی شانس سقط را افزایش می‌دهد که با آنتی‌بادی ضد تیروئید همراه باشد؛

بیماری ها و مشکلات پزشکی:

وجود بیماری ‌های سیستمیک مزمن مانند دیابت کنترل نشده، سندرم تخمدان پلی کیستیک، بیماری های کلیوی، سلیاک و … نیز ممکن است یک علت سقط  باشد.

مشکلات مربوط به سیستم ایمنی:

اختلالات مربوط به سیستم ایمنی ممکن است مانع لانه گزینی جنین در رحم شود و در نتیجه باعث قطع حاملگی گردد؛

همچنین قرار گرفتن در معرض موادی مانند سیگار، الکل، کافئین، اشعه های مضر، قرص‌های جلوگیری از بارداری، گازهای بیهوشی، آرسنیک، سرب، فرمالدهید و بنزن نیز خط سقط را افزایش می دهد؛

وارد آمدن ضربه و صدمه مستقیم یا غیرمستقیم به مادر یا جنین نیز دیگر علت سقط می باشد.

به روزرسانی : ۲۹ آذر ۱۴۰۰

منابع :
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲
۳.منبع شماره ۳

نوشته همه چیز درباره سقط جنین اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.

سیستم ایمنی قوی

وقتی می‎‌خواهیم جهت حفظ سلامت تلاش کنیم، اغلب قدرت دفاعی درونی بدن در مقابله با بیماری و ویروس یا همان سیستم ایمنی بدن را نادیده می‌گیریم.

به حضور سیستمی در بدن که مختص مبارزه با میکروب‌ها و بیماری‌های احتمالی است، فکر کنید. آیا می‌خواهید به ویژه در وضعیت فعلی این سیستم قوی و قوی‌تر شود؟

جهت تقویت سیستم ایمنی بدن چه کاری از دست ما بر می‌آید؟ این‌جا، به روش‌های ساده‌ای جهت تقویت سیستم ایمنی اشاره می‌شود.

۱- تاثیر خواب کافی بر سیستم دفاعی بدن

بیشتر ما از سودمندی ارتباط خواب خوب با سیستم ایمنی بدن خبر نداریم. به زعم خود فکر می‌کنیم که دلیل خواب، خستگی است!
به هر حال نباید قدرت خواب خوب شبانگاهی را دست کم بگیرید. خواب به بدن امکان تغذیه و انرژی می‌دهد و پس از استرس‌های روزانه، نیروی تازه‌ای به سیستم ایمنی می‌بخشد.
از سوی دیگر، کمبود خواب می‌تواند موجب کاهش مقدار گلبول سفید شود و در نتیجه توانایی بدن در مبارزه با عفونت، ویروس و بیماری رو به افول می‌گذارد.
خواب کمتر از ۷ ساعت، احتمال ابتلا به بیماری‌های ویروسی را افزایش می‌دهد و نیازی به ذکر نیست که این مسأله بر عملکرد کلی ذهنی و جسمی نیز تأثیر می‌گذارد. بنابر این، زود بخوابید.
​

خواب کافی برای تقویت سیستم ایمنی لازم است.

۲- رعایت بهداشت

شستن مداوم دست‌ها، آسان‌ترین روش جهت حفاظت از خود در برابر آلودگی‌ سطوح، دست‌ها یا لباس‌ها محسوب می‌شود.
الکل‌های ضد عفونی‌ نیز در از بین بردن میکروب‌ها بسیار مؤثر هستند، اما شستن دست‌ها با آب و صابون (دست کم ۲۰ ثانیه) هم اگر مؤثرتر نباشد، کم تأثیر نیست.
چنان‌چه جایی کار می‌کنید که با افراد زیادی در تماس هستید، این موضوع اهمیت زیادی دارد. اطمینان حاصل کنید که قبل و پس از غذا، استفاده از دستشویی، سرفه یا عطسه، دست‌های خود را بشویید.
جهت جلوگیری از همه‌گیری بیماری، هنگام عطسه یا سرفه، از آرنج خود استفاده کنید و وسایل شخصی مانند حوله و لباس را بدون شستشو در اختیار دیگران قرار ندهید.
​

شستن مداوم دست‌ها، آسان‌ترین روش جهت حفاظت از خود در برابر آلودگی‌ سطوح، دست‌ها یا لباس‌ها محسوب می‌شود.

۳- رژیم غذایی سالم و ایمنی بدن

غذا‌های سرشار از مواد غذایی سوخت و ساز مورد نیاز بدن، عملکرد مناسب سیستم ایمنی را فراهم می‌کنند.
استفاده بیشتر از انواع میوه‌ و سبزیجات، روش مناسب جهت تأمین مواد مغذی مورد نیاز است.

میوه‌ها سرشار از ویتامین‌های C ، D و روی هستند و نیز آب نوشیدن کافی موجب تقویت سیستم ایمنی بدن خواهد شد.

چنان‌چه محدودیت رژیمی دارید، مکمل‌هایی وجود دارند که می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید.

داروساز‌ها می‌توانند در استفاده از بهترین مکمل‌ها به شما مشاوره دهند.
​

غذا‌های سرشار از مواد غذایی سوخت و ساز مورد نیاز بدن، عملکرد مناسب ایمنی بدن را فراهم می‌کنند.

ویتامین : c به تولید گلبول‌های سفید و بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن کمک می‌کنند.

غذا‌های حاوی ویتامین : c بروکلی، کیوی، پرتقال، لیمو، انواع توت‌ها

ویتامین : D در مقابله با عفونت‌های تنفسی کمک و از سیستم ایمنی بدن محافظت و آن را تقویت می‌کند.

منبع اصلی ویتامین D نور خورشید است، اما این ویتامین در برخی غذا‌ها یا مکمل‌ها نیز وجود دارد.

غذا‌های حاوی ویتامین : D ماهی‌های چرب، زرده تخم مرغ و آب پرتقال

روی: آنتی اکسیدان قوی که سیستم ایمنی را تقویت می‌کند. همچنین یکی از بهترین تقویت کننده‌های سیستم ایمنی بدن است.

​

روی آنتی اکسیدان قوی که بدن را تقویت می‌کند.

غذا‌های حاوی روی: گوشت قرمز، مرغ، آجیل و لبنیات

:H2O نوشیدن آب را فراموش نکنید. آب‌رسانی به مغز باید صورت گیرد. دستورات فعلی، روزانه ۸ تا ۱۰ فنجان آب ‌نوشیدن را توصیه می‌کنند که شامل قهوه، چای، آب میوه و غیره نیز می‌شود.

آب به حفظ عملکرد بدن و کارکرد بهتر آن کمک می‌کند. همچنین به دفع سموم بدن از راه کلیه‌ها، سیستم لنفاوی و گوارش کمک می‌کند.

۴- کاهش استرس (دلهره)

چه کسی فکر می‌کرد که استرس به بیماری منتج می‌شود؟ استرس بیش از حد، تولید هورمونی به نام کورتیزول را افزایش می‌دهد.

مقدار زیاد این هورمون بر سیستم ایمنی بدن غلبه خواهد کرد؛ بنابر این، استرس بی‌استرس!

در ادامه روش‌هایی جهت کاهش میزان استرس:​
ورزش​
نفس عمیق، مراقبه و ماساژ​
استراحت بین کار یا ورزش​
اختصاص زمانی جهت انجام کار‌های لذت‌بخش​
صحبت با خانواده و دوستان​

استرس بیش از حد، تولید هورمونی به نام کورتیزول را افزایش می‌دهد.

۵- ورزش

ورزش سرآمد همه کارها است! نه‌تنها به کاهش استرس و بهبود خواب منتهی می‌شود، بلکه یکی از قدرتمندترین تقویت‌کننده‌های سیستم ایمنی به‌شمار می‌آید.

فعالیت بدنی به بهبود حرکات ریه و کاهش مقدار چربی در مجاری هوایی کمک می‌کند. همچنین با افزایش تعداد گلبول‌های سفید، بهبود گردش خون و عملکرد قلبی ـ عروقی، بر سیستم ایمنی بدن تأثیر مثبت می‌گذارد.

به‌خاطر داشته باشید که هرگونه ورزشی بهتر از بی‌تحرکی است. مجبور نیستید به باشگاه بروید؛ می‌توانید در خانه یا فضای بیرون ورزش کنید.

دست کم ۳۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط و چند روز در هفته، توصیه می‌شود.
​

ورزش سرآمد همه کارها است.

آیا شما دچار نقص ایمنی هستید؟

سیستم ایمنی به خطر افتاده به این معنی است که بدن پاسخ کمتری به ارگانیسم‌های مهاجم از خود نشان می‌دهد. همچنین سیستم ایمنی‌تضعیف شده، بیشتر شما را در معرض سرطان‌های مختلف قرار می‌دهد.

دلایل

سه نوع نقص ایمنی وجود دارد:
​
نقص ایمنی اولیه که از بدو تولد ظهور می‌یابد​
نقص ایمنی اکتسابی مانند دیابت، ایدز و برخی از اختلال‌های خونی​
بیماری‌های خود-‌ایمن که نتیجه‌ی سیستم ایمنی بیش از حد فعال و یا نامناسب است​
برخی از دارو‌ها، خصوصا شیمی‌درمانی و استروئید‌ها می‌توانند به طور مستقیم سیستم ایمنی را سرکوب کنند. افراد مسن اغلب دچار کاهش سیستم ایمنی می‌شوند.

​

سیستم به خطر افتاده به این معنی است که بدن پاسخ کمتری به ارگانیسم‌های مهاجم از خود نشان می‌دهد.

به روز رسانی : ۱۶ آذر ۱۴۰۰

منابع :
۱.منبع شماره ۱
۲.منبع شماره ۲

نوشته چگونه سیستم ایمنی قوی داشته باشیم؟ اولین بار در آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا. پدیدار شد.